MARC CHAVANNES
De Sarasota Herald- Tribune is een gewone regionale krant in Florida. Met een oplage van 135.500 en reportages over het wegspoelen van het strand, waar Sarasota aan ligt en de directeur van de scholen die niet deugde en nu weg is.

Een enkele keer is het geheim van de Herald tussen de regels door te lezen. Zoals vorige week, toen de krant een commentaar plaatste naar aanleiding van de zoveelste schietpartij op een Amerikaanse middelbare school.

Het was een kort stuk, zakelijk en recht op het doel af, kritisch jegens de National Rifle Association, de wapenlobby die zo machtig is dat beide partijen in het Congres geen onvertogen woord tegen de NRA durfden te zeggen toen in Santee, Californië, twee doden en dertien gewonden vielen. Wat weinig kranten deden was een verband leggen tussen dodelijk tienergeweld en het vrijelijk beschikbaar zijn van vuurwapens in gezinnen. En de Sarasota Herald-Tribune ging nog een stap verder. Zij betrok in één beweging de amusements-industrie er bij. Het hoofdartikel verweet de pretfabrieken het verspreiden van 'cultureel verval, geweten-dodend geweld en haat'. CD's en films zijn er vol van. De bejubelde rapper Eminem, de laatste schietfilms, schrijft het hoofdartikel, "doen ons terugverlangen naar de vriendelijker tractaties van de jaren '40 en '50, en zelfs van de 'decadente' jaren '60".

Wat is hier zo bijzonder aan? Een beetje Kousbroek en Hofland in Florida? Nee, iets minstens even zeldzaams. En zeker geen conservatieve commentaarschrijverij uit de provincie. Want de gemiddelde conservatief legt dit verband niet, die is voor wapenbezit en tegen seks en geweld in film en muziek. Het is het commentaar van een krant die sinds 1999 wordt geleid door drie vrouwen.

Uitgever Diane McFarlin (46), hoofdredacteur Janet Weaver (37) en managing editor Rosemary Armao (50) hebben nooit afgesproken dat zij de krant een vrouwelijke toon of uitstraling zouden geven. Zij huiveren bij de gedachte. Hun enige doel is een steengoede krant maken die geld verdient voor de eigenaars, de New York Times Company.

De Sarasota Herald-Tribune is wel aangeduid als Amazonia. Twee belangrijke rubriekschefs zijn ook vrouw. Toch zullen de lezers er minder van merken dan de redacteuren. Hun werk is veranderd. Of beter gezegd: de sfeer op hun werk, zoals verschillende redacteuren vertellen in een verslag in de American Journalism Review (Jan/Feb 2001). Er wordt meer gelachen en impressionistischer vergaderd, "minder punt voor punt, meer zig zag".

De redacteuren roemen verder de flexibiliteit, zij kunnen hun kleine kinderen op tijd van school of uit de crèche halen. Het zijn uitingen van de verminderde druk. Het werk wordt niet geacht het enige in hun leven te zijn. Van de weeromstuit werken zij harder, observeert een verslaggever. "Wij zijn net zo agressief en veeleisend als iedere manlijke baas", zegt hoofdredacteur Weaver. Toch heeft zij 'alles': twee kleine kinderen, een man die het huishouden doet en een baan die haar in staat stelt te excelleren. De andere twee in het leidende trio hadden het lastiger. De een woonde zes jaar ver van haar gezin, de ander ervoer dat haar huwelijk niet bestand was tegen het constante beslag dat de krant op haar legde.

De Sarasota Herald-Tribune was volgens een rangorde van 'America's Best Newspapers' van de Columbia Journalism Review in november 1999 de op 34 na beste krant van de Verenigde Staten.

The New York Times en The Washington Post waren nummer één en twee, The Wall Street Journal drie. Het zou niet verbazen als de sindsdien door het trio McFarlin, Weaver en Armao geïnspireerde redactie van de Sarasota Herald-Tribune bij een volgend onderzoek de Lexington Herald-Leader en The Austin American Statesman naar de kroon zou steken.

(www.newscoast.com/sarasota.cfm)

Veel gestelde vragen TV Plus