NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

ELLEN DE BRUIN
Leonardo di Caprio is een vreemd wezen. Op zijn vijfentwintigste nog het uiterlijk van een negenjarige, nog gladder en sekslozer dan Ken van Barbie, en tegelijkertijd lustobject voor tien- tot twaalfjarige meisjes. Er moet voor jonge vrouwelijke dweepzuchtigen wel een kritieke DiCaprio-periode bestaan, vlak na de paarden en de cavia's maar nog vóór de mannen, wanneer zorglust bijna in echte lust verandert. Wie niet van jongetjes houdt of hem niet in die kritieke periode heeft gezien, zal de aantrekkingskracht van Leo wel nooit begrijpen.

De film The Basketball Diaries is uit 1995, twee jaar voordat Titanic DiCaprio zo beroemd maakte. Maar wie nu naar The Basketball Diaries kijkt, ziet vooral dat blonde jongetje uit die film met dat schip. Hij heeft dan ook hetzelfde soort rol als in Titanic. Weer is hij een ruwe-bolster-blanke-pit-type bij wie de ruwe bolster ver te zoeken is en die dat compenseert met lawaaierig straatjongensgedrag. En in beide films is DiCaprio diep in zijn piepkleine hartje het brave jochie dat bij zijn uiterlijk past, en nog begiftigd met artistiek talent ook: in Titanic tekende hij, hier schrijft hij gedichtjes.

Maar het enige dat zinkt in The Basketball Diaries is DiCaprio zelf. Hij speelt Jim Carrol, de New Yorkse schrijver op wiens jeugdherinneringen deze film is gebaseerd. Jim is een veelbelovende jonge basketbalspeler die verslaafd raakt aan alles waar een mens maar verslaafd aan kan raken, op koffie na. Maar zijn schuld is dat niet, schreeuwt de film. Als zijn beste vriend niet aan leukemie was overleden, was het nooit zover gekomen. Dat moet de scène na de begrafenis aantonen, waarin Jim in een onweersbui aan de basket op hun speelpleintje hangt als Jezus aan het kruis. Van zichzelf is Jim nu eenmaal een onschuldig lieverdje, dat aan het meisje dat hem ontmaagdt vraagt of het licht uit mag. Het probleem van The Basketball Diaries is dat DiCaprio er nog schattig uitziet als hij kotsend boven een wc-pot hangt - daar valt niet tegenop te acteren. En voor zijn twaalfjarige fans is deze film weer veel te grof. Dan nog maar een leuk detail voor de twaalfjarigen van geest: deze film gunt ons een blik op de blote billen van DiCaprio. Althans, zo lijkt het. De acteur probeerde onlangs een film waarin zijn billen te zien waren te verbieden, dus deze zullen ook wel van een stunt player zijn.

The Basketball diaries (Scott Kalvert, VS, 1994), Canvas, 21.20- 23.05u.

( a d v e r t e n t i e s )