In Los Angeles houden de Democraten deze week hun conventie. Al Gore moet daar de kloof met zijn rivaal George W. Bush dichten. Zijn oude baas loopt hem daarbij voor de voeten.

Door onze redacteur FRANK VERMEULEN

LOS ANGELES, 14 AUG. De straten in het zakencentrum van Los Angeles, waar het asfalt de zomerhitte weerkaatst, bieden een ongebruikelijke aanblik. De meeste winkels zijn gebarricadeerd, zeker in het juweliersdistrict. De vijver van Pershing Square is veranderd in een zandbak. Rond het Staples Conventie Centrum zijn boompjes gekapt en krantenrekken verwijderd, terwijl te land en in de lucht politie alom tegenwoordig is.

De metropool zet zich schrap, want de Democraten zijn in het weekeinde neergestreken in Los Angeles voor hun nationale conventie, die vanavond begint. Donderdag accepteert vice-president Albert Gore formeel zijn kandidatuur voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen in november.

Mét de Democraten zijn naar schatting 10.000 leden van Amerika's nieuwe protestgeneratie naar Los Angeles getrokken. In een oude loods geven protestveteranen instructie over bescherming tegen traangas en pepperspray, over het omzeilen van politieblokkades en over hoe te handelen in geval van arrestatie. Daar circuleren de wildste geruchten: zo zou de politie via besmette deurknoppen buikgriep verspreiden. Het is een bont gezelschap, met groepen als 'Flikkers en bondgenoten', 'Internationale van zwarte moeders voor salariëring van huisvrouwen' en 'Redt het Sequoia-bos'. Bij de eerste try-out - een mars tegen de doodstraf voor de gewezen Black Panther Mumia Abu-Jamal - keken politieagenten gisteren vanachter hun spiegelbrillen passief toe. De echte confrontatie moet nog komen.

De grote gemene deler is verzet tegen de 'Republicrats', de heersende elite van Republikeinen en Democraten, die de betogers beschouwen als marionetten van corporate capital, van de multinationals. En toegegeven moet worden dat de twee grote partijen op het eerste gezicht moeilijk van elkaar zijn te onderscheiden. De kleuren zijn hetzelfde, de rituelen rond volkslied, vlag en adelaar zijn gelijk. Net als de conventies, van oorsprong belangrijke politieke bijeenkomsten, die zijn omgevormd tot enorme, onpolitieke feesten, betaald met de miljoenen van zakenlieden en organisaties die met hun dollars invloed kopen in Washington.

In deze periode van vrede en economische voorspoed zijn de partijen ook programmatisch naar elkaar toegekropen. Het Republikeinse kandidaten- duo George W. Bush en Dick Cheney zeiden het op de Republikeinse Conventie in Philadelphia en herhaalden het de afgelopen week voortdurend: alles is bespreekbaar en iedereen is welkom.

Tegelijkertijd manifesteren de Republikeinen zich als kampioenen van onderwerpen die tot nu toe geassocieerd werden met de Democraten, zoals onderwijs en de oudedagsvoorziening.

Republikeinen hebben ook van harte de keuze toegejuicht van Gore's tweede man Joe Lieberman. Niet zozeer omdat hij een orthodoxe jood is, maar omdat hij in het verleden op tal van onderwerpen Republikeinse standpunten innam. Het kamp van Bush hoopt daarmee een wig te drijven tussen Gore en Lieberman. Lieberman is, kortgezegd, tegen openbare scholen en tegen positieve discriminatie. Ook was hij de eerste Democraat die twee jaar geleden president Clinton publiekelijk kapittelde wegens zijn gedraai in de zaak-Lewinsky.

Dat laatste is voor Gore juist de hoofdreden om Lieberman te kiezen. Want als de vice-president deze week één ding moet duidelijk maken, dan is het wel dat hij niet verantwoordelijk is voor privé-gedragingen van Bill Clinton. Bush en Cheney laten geen gelegenheid voorbijgaan erop te hameren dat zij "eer en fatsoen" zullen herstellen in het Witte Huis. Met de vrome Lieberman aan zijn zijde kan Gore nu hetzelfde zeggen.

Religie lijkt bij uitstek hét anti-serum tegen Clinton. Gore liet eerder weten zichzelf bij elke beslissing de vraag te stellen die elke 'herboren christen' op de lippen ligt: WWJD?, ofwel: 'what would Jezus do?' Lieberman liet afgelopen week in Nashville binnen anderhalve minuut dertien keer het woord God vallen. Een columnist vatte Liebermans' optreden snedig samen onder de kop: 'Torah! Torah! Torah!'Er worden ook historische parallellen getrokken met de presidentiële kandidatuur veertig jaar geleden van de eerste katholiek: de legendarische John F. Kennedy. Gore's keuze voor Los Angeles als ontmoetingplaats voor de Democraten lijkt geen toeval: dat was de stad waar Kennedy in 1960 op het schild werd gehesen.

Probleem is dat Los Angeles ook Hollywood is, Amerika's Babylon, bederver van de jeugd, de plaats waar Clinton zoveel frivole vrienden heeft. De Clintons lopen Gore momenteel lelijk voor de voeten. Bill en Hillary landden vrijdag in Los Angeles om zich voor de laatste maal te koesteren in de warmte van de cameralichten en om fondsen te werven. Zaterdag eerde een legertje Hollywood-sterren de Clintons tijdens een overdadig feest dan een miljoen dollar opleverde; tijdens een brunch van gastvrouw Barbara Streisand werd gisteren bijna tien miljoen dollar ingezameld voor Clintons presidentiële bibliotheek in Little Rock, Arkansas. Hillary werft fondsen voor haar campagne voor de Senaat in New York.

Gore's campagnemedewerkers hebben laten doorschemeren dat zij niet erg verguld zijn met het optreden van de Clintons. Zij vergaren Hollywood- fondsen die anders in de campagne-koffers van Gore terecht zouden komen. Maar ook strookt Clintons aanwezigheid in het centrum van de aandacht niet met Gore's pogingen zijn banden met zijn voormalige compagnon door te snijden. Clinton heeft beloofd na zijn afscheidsspeech van vanavond Los Angeles te verlaten. Het kamp van Gore hoopt dat die speech niet al te interessant wordt.

Lieberman groeit intussen in zijn rol als anti-Clinton. Hij verscheen gisteravond in maar liefst vijf talkshows, waar hij Hollywood dreigde met maatregelen als er niet meer zelfcensuur wordt toepast. Bijzondere kritiek reserveerde hij voor Disney, die de jeugd zou bederven met "te veel geweld, te veel seks, te veel onfatsoen in entertainment". Ook televisie-serie Friends bevat volgens Lieberman te vroeg op de avond te veel seksuele toespelingen. Dit soort taal werd in het verleden beschouwd als typisch Republikeins - men denke aan de alom bespotte uitval van voormalig vice-president Dan Quayle tegen de ongehuwde televisie-moeder Murphy Brown.

Hoe gespannen de Gore-campagne op het punt van seksuele correctheid is, bewijst een interne rel afgelopen dagen. Loretta Sanchez, lid van het Huis van Afgevaardigen, werd door Gore's strategen gedwongen om af te zien van een bijeenkomst om fondsen te werven. Reden: de plaats van handeling was het Playboy landgoed. De campagneleiding vond dat het geen pas gaf om de partij in verband te brengen met de uitbuiting van het vrouwelijk lichaam. Overigens liet zelfs Lieberman weten dat dit geen reden was om de gulle campagnegiften van Playboy-oprichter Hugh Hefner terug te sturen. Sanchez, die van groot belang wordt geacht als stemmentrekker voor de Spaanstalige gemeenschap, werd geschrapt van de sprekerslijst op de conventie. Nu zij van haar plan afziet, mag zij toch spreken.

Gore staat donderdagavond voor de taak al het vuil onder het kleed te vegen zonder zichzelf te besmeuren. In een interview gisteren met de New York Times zei de vice-president onder meer dat hij Clinton zal eren als degene die het fundament gelegd heeft voor de huidige voorspoed in Amerika. "Maar ik zal ook in detail uitleggen dat ik op dat fundament een nieuwe start wil maken om degenen te bereiken die nog niet ten volle kunnen genieten van de vooruitgang die we hebben geboekt."

Gore is van plan "positief" te blijven in deze voor zijn carrière meest cruciale toespraak. Ook over Bush en Cheney. "Het is van het grootste belang om de toonzetting van de campagne aan weerszijde op een hoger plan te brengen." En dat lijkt weer sterk op de oproep de George W. dagelijks doet: "Laten we de toon veranderen." Het hoort allemaal bij het politieke toneel. De toekomstige president gedraagt zich als staatsman, het vuile werk wordt uitbesteed aan de beoogde vice-president en andere politici.

Het wordt al me al een cruciale week voor Gore. De afgelopen weken liep de Republikein George W. Bush steeds verder op hem uit. Tijdens de Republikeinse Conventie van twee weken geleden steeg Bush' voorsprong zelfs tot 18 procentpunten. Maar sinds de als opzienbarend ervaren keus voor Lieberman begint Gore's campagne weer op stoom te raken en slinkt de kloof. NBC-Wall Street Journal zet Bush dit weekeind op 44 procent, tegen 41 procent voor Gore. Fox zet Bush op 44 procent en Gore op 39 procent. Hoewel de goed nieuws-show van de Republikeinen moeilijk valt te overtreffen, moet in Los Angeles de achterstand voor het eerst in een voorsprong worden omgebogen. En daarna begint de echte campagne.

( a d v e r t e n t i e s )