B E E L D :
Te haastig
Hubert Smeets
Een oudere en ervaren collega
waarschuwde me ooit voor haast. "Heb Geduld. Een goed geheugen komt een
journalist meer van pas dan het snelle gelijk", zei hij toen ik
voornemens was de burgemeester binnen 24 uur figuurlijk een kopje
kleiner te maken. Ik nam het advies iets te serieus. "Zo rustig had nou
ook weer niet gehoeven", was zijn kritiek een etmaal later.
Mignon maakte gisteren jegens haar vriend Paul dezelfde fout in het
programma Love Test van Veronica. Love Test is een van de
vele stalinistische programma's die de televisie rijk is. Love
Test is derhalve een logisch programma, logisch in die zin dat het
naadloos spoort met de ontwikkelingsgang van onze samenleving waarin de
liefde geen privé-aangelegenheid meer is maar een publieke zaak
moet worden. In de film Notting Hill (boekhandelaar Hugh Grant
bekent zich tot actrice Julia Roberts tijdens live uitgezonden
persconferentie) is dit proces een paar jaar geleden al haarfijn
vastgelegd.
Lovemaster Gijs Staverman werkt deze voortschrijdende totalitarisering
in Love Test nader uit. Bij hem meldt zich een stel dat graag wil
weten of de wederzijdse liefde wel voldoet aan de maatschappelijke
criteria. Staverman brengt ze vervolgens in een positie á la
Pavlik Morozov, een 14-jarige boerenzoon die volgens de sovjetmythe in
1932 zijn vader bij de autoriteiten had aangegeven omdat hij een koelak
was en vervolgens lafhartig zou zijn vermoord door andere vrije boeren
die zich ook aan de collectivisering probeerden te onttrekken.
Omdat de KGB inmiddels anders werkt, worden de paartjes door Staverman
naar hedendaagse oorden gestuurd. Niet hun revolutionaire gezindheid
wordt beproefd, maar hun seksuele weerbaarheid. Het idee is niettemin
herkenbaar: worden zij, net als Morozov, te midden van lekkere meiden en
jongens ook 'duizelig door de successen' of hebben ze geduld?
De diepere gevoelens van Paul werden getest in de Caraïben, die van
Mignon op een Canarisch eiland. "Gewoon kijken, gewoon feesten. En
kijken hoe het balletje rolt", had Paul voor vertrek gezegd. "Seks is
een ding dat voor hem voorop staat. Dat vind ik toch wel iets minder",
aldus Mignon die niettemin verliefd was en wilde blijven op het
"karakter" van Paul.
Een camera volgde hun gangen. Tijdens de uitzending zagen ze de beelden
van de gescheiden partytrip voor het eerst. Wat een feest! Mignon had
het een week lang haar oude partijlijn gevolgd. "Ik heb niet zo'n
behoefte om mannen te zoenen", aldus Mignon achteraf. Nee, dan Paul.
Continu was hij met drank en vrouwen in de weer. In een soort bordeel -
een disco met een collectief bad - snoot hij bijna letterlijk zijn neus
tussen de borsten van een der meisjes. "Sorry schoonouders, maar....",
riep hij olijk tegen de volgploeg met camera. Paul had bij thuiskomst
alles verteld. In Love Test ontspon zich gisteravond de volgende
dialoog. Paul: "Ze drongen heel erg aan en toen kon ik geen nee zeggen."
Mignon: "We hebben er een hele tijd over gepraat. We zijn er toch
uitgekomen." Paul: "Onze relatie is beter geworden." Mignon: "Toch."
De conclusie is helder. Mignon is een ideaal voor een militair. Later op
de avond zond BBC2 de reportage Married to the job uit, een
aflevering in de serie Lipstick years over de veranderende status
van vrouwen in de Westerse maatschappij. Volgens de echtgenote van
generaal Sir Michael Rose (betrokken bij onder meer de Falklandoorlog en
de vredesoperatie in Bosnië) had haar huwelijk standgehouden
dankzij hun "need to know basis". Voor een politicus is Mignon,
ondanks haar vrijzinnige kijk op het leven, daarentegen minder geschikt.
Margaret Cook, arts en eerste vrouw van de huidige Britse minister van
Buitenlandse Zaken die op een vliegtuigtrap werd ingeruild voor een
secretaresse, analyseerde de politieke trip van Robin Cook namelijk
meedogenloos. "Achttien jaar zat hij in de oppositie. Vrij weinig van
wat hij deed, was essentieel. En ik speelde de tweede viool." Maar nu
Robin eindelijk aan het feesten was geslagen, liet haar geheugen haar
niet in de steek.
Wraak is, zoals bekend, een gerecht dat koud gegeten wordt. Maar,
Mignon, wel graag in het openbaar. Bij Gijs Staverman. De wereld moet
wel vooruit!