Door onze correspondent CAROLINE DE GRUYTER
BRUSSEL, 10 AUG. "Je maakt geen omelet zonder eieren te breken". Zo verantwoordt Jean Nicolas de publicatie, vandaag, van de namen van 50 vermeende en veroordeelde pedofielen in zijn Luxemburgse tijdschrift l'Investigateur. In zijn eentje wil hij een kruistocht beginnen tegen volwassenen die kinderen seksueel lastigvallen. Hij poseert als het geweten van de Belgische natie, die in 1996 in de memorabele 'witte mars' de straat opging om te protesteren tegen de blunders van politici, politie en justitie in de zaak-Dutroux. Maar, zo blijkt nu, de natie wil Jean Nicolas helemaal niet als geweten.

Anders dan de Britse krant News of the World, die onlangs namen van pedofielen publiceerde, vertegenwoordigt Nicolas niet eens een substantieel deel van de publieke opinie. News of the World sprong in op de vertwijfeling van vele Britten, door de ouders van een verdwenen meisje dat later dood gevonden werd, bij te staan in hun oproep om 'het recht om te weten' of er in hun buurt pedofielen wonen. Dat de krant van de publieke verontwaardiging gebruik maakte om haar oplage op te krikken, namen tallozen voor lief - totdat bleek dat onschuldigen bijna werden gelyncht omdat ze leken op een foto die in de krant had gestaan.

Jean Nicolas wordt echter door vrijwel niemand serieus genomen. Dat hij 'enkel' met namen en geboortedata komt, niet met foto's, doet aan het publieke afgrijzen niets af: Nicolas baseert zich op computerbestanden van jaren geleden, waarop de politie anonieme tips en geruchten bijhield die niet waren nagetrokken. Zelfs Paul Marchal, de vader van een van de meisjes die door Dutroux werden verkracht en vermoord, veroordeelde het plan om de lijst te publiceren: "Had ik Dutroux soms moeten afmaken? Neen, ik moet vertrouwen hebben in het rechtssysteem".

Wat Nicolas' ware bedoelingen zijn, is duister. L'Investigateur is een klein blaadje dat slechts via abonnementen wordt verspreid. Van de duizend abonnees kregen de meesten vandaag - door het late publicatieverbod van de rechter - het bewuste nummer 54 in de bus. Sinds Nicolas (48) in 1996 failliet werd verklaard door dezelfde onderzoeksrechter die het dossier-Dutroux onder zijn vleugels had, week hij uit naar Luxemburg. Van daaruit voert hij een hetze tegen de Belgische justitie en de Rijkswacht. Dubieuze figuren die een appeltje te schillen hebben met de autoriteiten - en dat zijn er door de reeks politieke en justitiële schandalen in de jaren negentig talloze - spuien via l'Investigateur hun gal. Anders dan de titel doet vermoeden, publiceert Nicolas alles wat stennis kan veroorzaken. Zo schreef hij onlangs zonder enige bronvermelding dat de Belgische kroonprins Philip vorig jaar in een homobar in Kairo was opgepakt met de Waalse politicus Elio di Rupo. Gisteren zei Nicolas in een wegrestaurant tegen cameraploegen dat hij politie en magistraten "een duwtje wilde geven" in hun moeizame onderzoek tegen Dutroux. Het vertrouwen van veel Belgen in de autoriteiten is danig geschonden sinds de affaire-Dutroux, het Agusta-schandaal, de dioxinecrisis en andere zaken waarbij het gebrek aan integriteit van hooggeplaatsten pijnlijk is gebleken. Uit peilingen blijkt dat dit vertrouwen nergens in Europa zo laag is als in België. Dat zoveel Belgen Nicolas' eenmansactie afwijzen, toont echter aan dat zij daarmee nog niet vinden dat men dan maar het recht in eigen hand moet nemen. Dat Nicolas' in die overtuiging kennelijk alleen staat, is een hoopvol teken.

( a d v e r t e n t i e s )