EEN OPMERKELIJKE coalitie bestaande uit PvdA en RPF wil werknemers wettelijk de mogelijkheid geven het werken op zondag te weigeren. Deze week presenteerden de Tweede-Kamerleden Bussemaker (PvdA) en Van Dijke ( RPF) hierover een initiatiefwetsontwerp. Getuige de eerste reacties van de overige fracties in de Kamer kan het voorstel op een ruime meerderheid rekenen.

De eerste vraag luidt vanzelfsprekend of er werkelijk een nijpend probleem is. Het is ontegenzeggelijk zo dat het begrip zondagsrust de laatste jaren een andere lading heeft gekregen. Met de (gedeeltelijke) openstelling van winkels op zondag is het zeker in de binnensteden aanzienlijk drukker geworden. Maar dat wil nog niet zeggen dat de zondag nu een 'gewone' werkdag is geworden. Een onderzoek van twee medewerkers van het Sociaal en Cultureel Planbureau leidde onlangs tot de conclusie dat de in 1996 ingevoerde wijzigingen van de Arbeidstijdenwet en de Winkelsluitingswet niet hebben geleid tot een sociale ontwrichting. Het aantal mensen dat op onregelmatige tijden werkt was volgens hen slechts beperkt toegenomen. In 1995 werkte 47,9 procent van de werknemers wel eens 's avonds na zeven uur of in het weekeinde, terwijl dit percentage in 1998 49,7 bedroeg.

HIER TEGENOVER staan de bevindingen van de vakbon den en de Reformatorisch Maatschappelijke Unie ( RMU). Volgens een evaluatie van de bonden werkt meer dan de helft van de werknemers tegen zijn of haar wil op zondag. En de RMU concludeerde na een onderzoek onder tweeduizend bedrijven dat mensen die religieuze bezwaren hebben tegen werken op zondag het de afgelopen jaren bij sollicitaties lastiger hebben gekregen. Nu zijn dit tamelijk abstracte begrippen. Het gaat erom of mensen werkelijk gedwongen worden op zondag te werken. Want in de meeste CAO's zijn juist af spraken gemaakt dat het werken op zondag (de 24 uurssectoren zoals ziekenhuizen, politie, openbaar vervoer enz. niet meegerekend) geschiedt op basis van vrijwilligheid.

Dat is dan ook het bezwaar tegen het nu ingediende initiatiefwetsontwerp van PvdA en RPF. Er wordt weer een alom vattende wettelijke regeling getroffen voor een zaak die veel beter kan worden geregeld tussen de direct betrokkenen zelf. Kortom: in de CAO's en op het niveau van de ondernemingen door middel van de ondernemingsraden. De arbeidsmarkt is vergeleken met vijftien jaar geleden aanzienlijk flexibeler geworden. Dat uit zich in arbeidscontracten die veel meer dan vroeger, zeker als het om werktijden gaat, van werknemer tot werknemer verschillen. Dat kan omdat de ruim geformuleerde Arbeidstijdenwet die mogelijkheid biedt. Een aparte wettelijke bepaling over het werken op zondag zet de deur open voor allerlei andere uitzonderingsgronden. Op gelegenheidswetgeving zit niemand te wachten.

( a d v e r t e n t i e s )