NIEUWSSELECTIE 
 KORT NIEUWS 
 RADIO & TELEVISIE 
 MEDIA 

S e l e c t i e

JAPKE-D. BOUMA
Even een portret schilderen van Jan des Bouvrie. Duurt ongeveer 1,5 uur. Honderdvijftig gulden voor een originele Klashorst. "Ik ben de goedkoopste", zegt de kunstenaar zonder scrupules. "Voor het geld hoef je het niet te laten."

Peter Klashorst is weer thuis. Eind april zat hij een maand in een Senegalese gevangenis omdat hij seks met minderjarige meisjes zou hebben bedreven. Toen het niet lukte de autoriteiten van zijn onschuld te overtuigen, ontsnapte hij uit de gevangenis. Maar nu heeft hij het van zich afgezet. "Na de aanslag op Rob Scholte ben ik nergens meer bang voor. Peter Giele is dood, Scholte is opgeblazen en Aad Donker heeft zich opgehangen. Dan valt dit erg mee."

Vanaf dinsdag is hij weer te zien bij de IKON, met een tweede reeks van zijn tv-programma De Sprekende Ezel waarin hij heren als Harry Mulisch en Henk Hofland schildert en en passant ondervraagt. Hoewel, ondervraagt... "Ik vraag niks, ik probeer niks te weten te komen, ik ben geen Privé. Ik zie het als een ontmoeting van twee schepen in de nacht, die na afloop weer ieder hun eigen weg gaan."

De combinatie Klashorst en tv ligt voor de hand, vindt hij zelf. Toen de afdeling schilderen hem niet wilde hebben - "waarschijnlijk omdat ik te eigenwijs was" - studeerde hij aan de Rietveld academie af als tv- maker. In de jaren '80 had hij een piratenstation en werkte hij voor de VPRO - maar uiteindelijk won de schilderkunst het van de camera. In 1997 kwam Teleac op het idee de twee te combineren door hem te vragen voor een schildercursus ("ik denk omdat niemand anders er zin in had"). Hij deed dat zo relaxed, dat de IKON hem het jaar daarop overnam. Daar verschoof het accent van een cursus, naar een personality show. Soms vindt hij dat jammer. Hij had naast De Sprekende Ezel ook best door willen gaan met de cursus. Maar Teleac stopte er na een jaar mee. "Ik heb geen flauw idee waarom. Misschien kon het nog goedkoper. Ik had het wel eeuwig willen doen. Ik vind het goed kunst onder het grote publiek te brengen. Kunstenaars die hun werk in galerietjes en musea tonen, hebben geen enkele feeling met het grote publiek. Ik breng kunst midden in de maatschappij", zegt 'www.peterklashorst.nl'. Zijn schilderen ziet hij als "één groot leerproces op weg naar het absolute meesterwerk dat ik nog bij leven hoop mee te maken". Val hem dus niet lastig met vragen over de richting van zijn carrière. "Ik heb geen carrière - ik heb al zes maanden geen elektriciteit. Als ik elke dag een portretje schilder, kan ik mijn eten betalen. Ik ben een werkloze met een hobby."

Eigenlijk, zegt Klashorst, zingt hij continu "een lied over de schoonheid van de schepping". "'sOchtends word ik wakker naast een mooi meisje. Als ze thee zet, teken ik haar vanuit bed. Dan kun je je toch wel voorstellen hoeveel plezier ik daaraan beleef?"

( a d v e r t e n t i e s )