R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
T V H E E R T J E :
De persiflage voorbij
RAOUL HEERTJE
Persoonlijk voel ik me al geruime tijd een hele slechte persiflage. Wat ik precies persifleer weet ik niet, maar het is iets met humor, algemene deskundigheid en mening. En ik ben er niet blij mee. De Toontelefoontjes heb ik weten te ontlopen maar mijn naam prijkt nog steeds op veel te veel redactielijstjes. Anti-aanrandingsonderbroek? I love you- virus? Iets met Joden? Robbie Muntz? Willem Alexander? Klashorst in een cel? Mijn telefoon rinkelt onafgebroken als herinnering aan mijn eigen fouten. Eerst is het leuk om je mening te geven en te denken dat daar maatschappelijk prijs op wordt gesteld. Langzaam verword je dan tot het mannetje met een mening. Op een dag word je wakker als persiflage. Je had je nooit gerealiseerd dat die mensen die je bellen ook gewoon persiflages zijn. Die gewoon hun persiflages op krantecolumns en tv- programma's moeten vullen met willekeurige woordjes. De eerste Austin Powers-film had het dus niet makkelijk. Een doelbewuste persiflage op een al heel vaak gepersifleerd genre, pfff... En toch heb ik me goed vermaakt. Het is geen film waarvoor ik naar een bioscoop zou gaan maar op tv zijn er weinig programma's die anderhalf uur leuk blijven. Ik denk dat dat komt door de deskundigheid van de persiflage. De mooie-vrouwen-persiflages worden gespeeld door echt mooie vrouwen. Austin Powers (Mike Myers) is echt lelijk en straalt oprechte domheid uit. Mijn favoriete personage is echter Dr. Evil. Je hoopt bijna dat zijn snode plan echt lukt. Tot mijn grote verbazing kom ik er net achter dat hij ook door Myers gespeeld wordt. Heb ik de hele film niet door gehad! Kijken hoe lang het NRC haar persiflage op TV-kritiek in stand houdt.
Austin Powers (Jay Roach, 1997, VS), zaterdag, Veronica, 20.30-22.10u.
|
NRC Webpagina's
6 MEI 2000
|
Bovenkant pagina |