NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

DIRK LIMBURG
Of de ingreep in het uiterlijk van 's Nederlands oudste opinieweekblad De Groene Amsterdammer (sinds 1877) succes heeft gehad, weet hoofdredacteur Martin van Amerongen (1941) nog niet. Wel hebben zestien lezers positief gereageerd en vier negatief. Dat valt hem mee, want slechts één volksdeel is conservatiever dan journalisten en dat zijn de lezers. Het eerste nummer vond hij nog 'te grijs en te hersenknagerig'. Deze week is er een evenwichtiger verdeling tussen 'ernst en luim'.

Met de verandering - van tabloid naar magazineformaat en een nieuwe layout met nog altijd een hoofdrol voor de tekst - wil Van Amerongen de inhoud beter tot zijn recht laten komen. "En het is een onderdeel van onze overlevingsstrategie." Want De Groene snakt naar commercieel geld. "In het oude formaat moesten de adverteerders hun materiaal aanpassen en dat deden ze niet." Tegen advertenties als die voor het luxe merk Dunhill verwacht hij weinig weerstand. "Onze lezers gaan de spijkerharde wetten van het kapitalisme niet uit de weg. Dat linkse idee is al twintig jaar passé."

De Groene streeft naar zo'n 8 advertenties per week die voor een jaaropbrengst van een miljoen gulden moeten zorgen (nu 250.000). De oplage zou moeten stijgen tot 17 18.000 (nu 14.000). "Meer hebben we niet nodig. Dat brengt ons precies binnen de grens voor een behoorlijke krant. Niemand van de redactie wil een auto van de zaak."

Hij zegt dat het hem heel wat slapeloze nachten zal schelen als de operatie slaagt. "Dames en heren het gaat heel goed maar u moet toch boven uw abonnementsgeld..." Dergelijke jaarlijkse bedelbrieven aan de lezers waren voor Van Amerongen in 1997 de belangrijkste reden om na 12,5 jaar bij het opinieblad te vertrekken. "Ik kon het niet meer opbrengen." Nadat onder zijn opvolger Gerard van Westerloo grote onrust binnen de redactie was ontstaan, keerde hij in juni 1999 terug op zijn post. "Er hebben zich onaangenaamheden afgespeeld, maar ik ben niet degene die daar uitleg over moet geven. Dat zou wat vreemd zijn en hoogmoedig." Toch heeft hij zich nogmaals moeten vermannen. Het geld voor de facelift is 'op de vertrouwde Groene-manier' verzameld. "Twee ton van Stichting Het Parool en een ton van een vriendelijke lezeres." En 1.000 tot 1.500 abonnees maakten samen weer een ton over. "Er is een hechte band met de lezers. Ik ken dat van geen ander tijdschrift, waar ook ter wereld. We zijn een soort intellectueel clubblad. Maar een moneymaker zullen we nooit worden."

Binnen een paar maanden moet duidelijk zijn of de operatie zijn vruchten heeft afgeworpen. "Als het niet lukt zien we wel verder en verzinnen we weer wat anders. Ik maak me er geen zorgen over. Je staat al in kleur op de achterpagina voor 4.000 gulden. De adverteerders kunnen ons gewoon even meenemen in hun campagne."