NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

IN DE TWINTIG JAAR die Robert Mugabe inmiddels als alleenheerser over Zimbabwe regeert scheen het lange tijd een geslaagd verbond. Aan de ene kant een revolutionaire leider die zijn volk bevrijdde van het kolonialisme, anderzijds de verzoening met de blanke settlers, nu een zeventigduizend in getal, die Zimbabwe, de voormalige zelfbesturende Britse kolonie Rhodesië, als hun thuisland beschouwen. Dat enkele duizenden kolonisten grootgrondbezitters zijn, leek geen bezwaar. Hun efficiënte landbouwbedrijven zorgden niet alleen voor 's lands voedselvoorziening, zij vormden ook de ruggengraat van Zimbabwes economie.

De verhoudingen zijn inmiddels ingrijpend veranderd. Landloze zwarten verdrijven de blanken van hun bezit en forceren zo een landhervorming, die op reguliere wijze maar niet van de grond heeft willen komen. Mugabe moedigt de krakers aan, heeft een wet laten aannemen die compensatie voor de wilde naasting uitsluit en eist van de voormalige kolonisator dat die de rekening betaalt. Desnoods is hij bereid Groot- Brittannië de oorlog te verklaren wanneer dit land zou willen ingrijpen.

Het gaat hier om een bizarre stap terug in de Zimbabweaanse geschiedenis, die een rechtstreeks gevolg is van Mugabes politieke problemen en weinig te maken heeft met een, in beginsel verdedigbare, herverdeling van het nationale vermogen, gericht op de economische emancipatie van de zwarte meerderheid. Mugabes regering is een typisch voorbeeld van een op machtsbehoud en zelfverrijking belust regime. Al bij de aanvang ging er veel mis toen de politieke, tribaal bepaalde oppositie hardhandig het zwijgen werd opgelegd. Mugabe weigert tot op de dag van vandaag daarover verantwoording af te leggen.

De ingevreten corruptie heeft ook de oude aanhang van zijn leider vervreemd, een feit dat twee maanden geleden werd bewezen toen een voorstel tot verandering van de grondwet om Mugabes persoonlijke macht nog te vergroten en landjepik mogelijk te maken, per referendum werd verworpen.

IN TWINTIG JAAR is Mugabe er niet in geslaagd landher vorming ten behoeve van de zwarte bevolking op wettige en evenwichtige wijze te verwezenlijken. Onteigend land kwam in handen van zijn politieke vrienden, een gang van zaken die de Britten er acht jaar geleden toe bracht hun financiële steun aan het project op te schorten. De tegenwoordige gang van zaken heeft ook andere donorlanden, onder meer de Verenigde Staten, ervan overtuigd dat onder deze omstandigheden hulp zinloos is.

De zwaarst getroffenen dreigen intussen de landloze zwarte boeren te worden. Het ligt niet voor de hand dat zij in de ontstane situatie in staat zullen zijn de productie op deze omvangrijke bedrijven op peil te houden. Aan de wetteloosheid die het land toch al teistert, dreigt nu voedselschaarste te worden toegevoegd. Mugabe is helaas niet de eerste Afrikaanse leider die, in blinde eigenwaan, door willekeur en niets ontziende gewelddadigheid zijn land en volk een betere toekomst onthoudt. Het zijn de blanke Zimbabweanen die in eerste aanleg het gelag betalen, maar voor de zwarte meerderheid dreigt een ramp.

Zie ook:

Spanning Zimbabwe dreigt ook in Zuid Afrika (8 april 2000)

( a d v e r t e n t i e s )