NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

BERNARD HULSMAN
Nog steeds hebben videoclips de reputatie van snel gemonteerde filmpjes, die ongeschikt zijn voor zenuwlijders en andere gevoeligen. Nu zijn er inderdaad heel wat duizelingwekkende video's. Veel regisseurs weten nog steeds niets anders te verzinnen dan snelle, harde muziek te vertalen in flitsend gemonteerde beelden. Maar de dagen dat stuiterende filmpjes de MTV- programma's beheersten zijn al lang voorbij. Videoclips zijn er in alle soorten, van hypersnel tot uiterst traag.

Zo liet de Engelse triphop-groep Massive Attack al bijna tien jaar geleden hun nummer Unfinished Sympathy begeleiden door een filmpje dat in één take was opgenomen. De camera volgde zangeres op haar wandeling door een straat in een Amerikaanse stad, vermoedelijk Los Angeles. Ze zong, of beter gezegd playbackte, onverstoorbaar, terwijl er om haar heen van alles gebeurde: een vader stond met zijn zoontje in een etalage te kijken, een man zonder benen bewoog zich voort op een skateboard, punkmeisjes kieperden de uitstalling van een groentewinkel over de straat, enzovoort, enzovoort. In 1997 maakte Massive Attack weer een videoclip die ook uit één shot bestond, dit keer van een foetus in een baarmoeder die de tekst van Teardrop meezong. Doordat er verder niets gebeurde - waarschijnlijk vond Massive Attack een zingende foetus wel opzienbarend genoeg - was dit filmpje nog trager dan dat bij Unfinished Sympathy. Gelet op de loodzware ernst van Massive Attack was de video ongetwijfeld heel serieus bedoeld, maar hij werkte vooral op de lachspieren.

Ook de nieuwe video van de Amerikaanse soulzanger D'Angelo bij zijn single Untitled (How Does It Feel) is in één keer opgenomen. Dat D'Angelo dit nummer koos als eerste single van zijn tweede cd Voodoo is niet verrassend. Deze trage Prince-achtige ballad is zonder meer het beste nummer van de licht teleurstellende cd. Wel verrassend is het karakter van de videoclip: Untitled is de extreemste van alle 'trage' videoclips tot nu toe. Alleen helemaal in het begin wordt de kijker even op het verkeerde been gezet, als er opnamen van een soort zwartgeblakerd akkerlandschap zijn te zien. Als de camera uitzoomt en het duidelijk wordt dat het akkerlandschap bestaat uit vlechtjes op D'Angelo's hoofd, blijft er niets te raden meer over.

Toch is het, anders dan Teardrop, geen saaie video die niet meer dan één bezichtiging verdraagt. Vermoedelijk zal de clip dan ook hoog eindigen in de Top Honderd R&B en Soul-video's die MTV het komende weekeinde uitzendt. Het opzienbarende van de clip is D'Angelo's prachtige lichaam; hij moet wekelijks vele uren in de sportschool doorbrengen. Anders dan de laatste clip van Nine Inch Nails, waarbij de camera langs de huid scheert en alle oneffenheden van het lichaam onbarmhartig toont, boezemt Untitled geen weerzin in. Deze videoclip is een ode aan het menselijk lichaam. Wellustig tast de camera D'Angelo's lichaam af, van zijn zingende gezicht via zijn golvende buik die lijkt mee te zingen tot vlak boven de heupen. Natuurlijk wil iedereen dat de camera verder naar beneden glijdt, maar plagerig blijft de camera herhaaldelijk steken. Of D'Angelo torso wordt ondersteund door net zulke indrukwekkende benen, komen we niet te weten.