NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

EDO DIJKSTERHUIS
Reality-tv en steeds openlijker getoonde seks beheersen steeds meer het aanbod op de Nederlandse televisie. De combinatie van die twee, seks in het echt, scoort al helemaal goed. Ontelbaar zijn de 'documentaires' over het leven van hoeren, nachtclub-hostesses, naaktmodellen en striptease- danseressen. Dat de gemiddelde bankhanger blijkbaar zo voyeuristisch en afgestompt is dat hij de voorkeur geeft aan dit soort monotone programmering stemt somber, maar is nog tot daar aan toe. Erger is dat programmamakers het onderwerp prostitutie niet kunnen behandelen zonder te vervallen tot hijgerige sensatiezucht of valse glamour la Pretty Woman.

De aankondigingen van Meiden van de Keileweg, het nieuwste 'prostitutieprogramma' van Net5 dramatisch ronkende stem bezigt geijkte steekwoorden 'schokkende waarheid', 'tippelzone' en 'drugs' beloofden weinig verbetering op dit gebied. De geforceerd vlotte titel (het oorspronkelijke Keetje Tippel werd overigens vervangen vanwege 'juridische complicaties') en de inleiding vol stemmige muziek, grofkorrelige beelden en slowmotion shots, versterken dit gevoel. Maar het ziet ernaar uit dat de programmamakers zich na deze proloog hebben gerealiseerd dat hen iets anders voor ogen stond. Na de eerste vijf minuten slaat de sfeer om en volgt een naturel verslag over het dagelijks leven van Rotterdamse straatprostituees.

Een half jaar lang volgden filmmakers Roy Dames en Jacco Groen tien 'meiden' in de Rotterdamse tippelzone. In de eerste aflevering, die vanavond wordt uitgezonden, worden Sonja en Angelique geportretteerd. De eerste is met haar 28 jaar een veterane. In haar witte cowboylaarzen en flodderige rokje verdient ze geld langs de weg om haar drugsinname op peil te houden. Datzelfde geldt voor Angelique, die aan slechte coke een gezicht vol enge zweren heeft overgehouden. De verhalen van beide vrouwen vormen een even schokkende als voorspelbare litanie van geweld, verwaarlozing, eenzaamheid en escapisme.

Voor de nodige variatie hebben de filmers ervoor gekozen ook andere perspectieven te belichten. Zo geeft wijkagent Peter achtergrondinformatie. De manier waarop hij woorden als 'afwerkplek' en 'tippelen' uitspreekt - ingebed in staccato uitgesproken politiejargon - heeft iets klinisch.

Levensechter en daarom ook treuriger, zijn de ontboezemingen van Tom, een van Sonja's vaste klanten. Hij ziet duidelijk meer in de prostituee dan zij in hem en trouw komt hij iedere twee weken terug voor een beurt van vijftig gulden. De koele registratie van zo'n 'bezoek' stoel naar achter, vrijblijvend praatje over het slechte weer terwijl het condoom wordt afgerold, onhandig gemanoeuvreer in de te krappe passagiersruimte, twee minuten frictie en klaar is een van de meest ontluisterende scènes van de aflevering.

Maar daarmee is die scène, en de rest van het programma, nog niet gerechtvaardigd. De verklaring van de makers in de film dat 'ik me altijd al aangetrokken heb gevoeld tot de zelfkant van de maatschappij' ten spijt, blijft het onduidelijk wat zij nu precies willen met hun rauw realisme. Een aanklacht tegen het vreselijke bestaan in de goot? Voorlichting voor randgroepmeisjes? Of is het toch doodgewone, als docudrama vermomde, sensatiedrift?

Meiden van de Keileweg, Net 5, 22.00-22.30u.