NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Directeur V2 over het Beeldinstituut

Alex Adriaansens is directeur van V2, de instelling die binnen het Rotterdamse Beeldinstituut verantwoordelijk wordt voor de nieuwe media.

Door SANDRA SMALLENBURG

ROTTERDAM, 19 FEBR. De naam herinnert nog aan de plek waar het allemaal begonnen is. V2 staat voor Vuchterstraat 234, het kraakpand in Den Bosch waar in 1981 door een groep beeldend kunstenaars en muzikanten een centrum voor multimediakunst werd opgericht. In de roerige jaren tachtig ontstonden overal in Nederland dergelijke centra. De meeste daarvan zijn allang opgeheven of gefuseerd, maar V2 groeide uit tot een internationaal georiënteerd centrum voor kunst en technologie. Als alles doorgaat, zal V2 volgend jaar samen met het Nederlands Foto Instituut, het Nederlands Fotoarchief en het Nationaal Fotorestauratie Atelier deel uitmaken van het Centrum voor Beeldcultuur in Rotterdam.

Van de vier partijen die in het Las Palmas-gebouw op de Kop van Zuid een nieuw centrum voor foto, film en mediacultuur willen oprichten, is V2 de kleinste en voor velen waarschijnlijk de onbekendste partner. Het 'Instituut voor Instabiele Media' is sinds 1994 gevestigd in het culturele hart van Rotterdam, om de hoek van het Foto Instituut en naast het Scapino Ballet, achter een anonieme gevel in de Eendrachtsstraat. De letters V2 staan nauwelijks leesbaar in krijt op de deur geschreven.

Toch weten ieder jaar vijftienduizend bezoekers de weg naar V2 te vinden. "Net zoveel als het Nederlands Foto Instituut", vertelt directeur en mede-oprichter Alex Adriaansens trots. "In de kleine twintig jaar dat V2 nu bestaat, is er op technologisch gebied heel veel veranderd. Tien jaar geleden waren veel mensen nog argwanend over ontwikkelingen binnen de mediatechnologie, nu zijn de digitale media in alle sectoren van de samenleving geïnfiltreerd. Op vergelijkbare wijze heeft V2 zich van de periferie naar het centrum verschoven. Onze activiteiten waren vroeger vrij specialistisch, gericht op de makers die bezig waren het veld te ontwikkelen. Nu varieert ons publiek van jongeren met skateboards tot architecten en van dj's en vj's tot opa's die met hun kleinkinderen naar de robots komen kijken."

Wie echter voor het eerst bij V2 over de vloer komt, zal zich nog wel even verwonderen over de vreemde wereld waarin hij is binnengestapt. Op de begane grond bevinden zich de tentoonstellingszaal en de V2-Store, een winkel die onder meer boeken over mediakunst en cd's met elektronische muziek verkoopt. Via de lift kom je terecht in het V2- Lab, een laboratorium dat door Lars Spuybroek werd ontworpen als een futuristisch maanlandschap en waar de computers op grijze heuvels staan, afgeschermd door doorzichtig plastic. Hier werken kunstenaars, technici, ontwerpers en wetenschappers gezamenlijk aan de ontwikkeling van software en hardware voor interdisciplinaire kunstprojecten. De bovenste verdieping van het pand herbergt het kantoor voor de zestien medewerkers.

Adriaansens is niet bang dat V2 zijn eigen identiteit zal verliezen zodra het opgaat in een Beeldinstituut. "V2 is altijd een interdisciplinair centrum geweest, dat zich nooit heeft willen richten op één specifiek medium. Wij interesseren ons voor het gebied waar de verschillende disciplines elkaar raken, omdat daar interessante kruisbestuivingen ontstaan. V2 is geïnteresseerd in de context waarin een beeld functioneert en benadert het beeld niet als een autonoom verschijnsel."

Het recente besluit van het bestuur van het Filmmuseum om niet deel te nemen aan het Rotterdamse Beeldinstituut vindt Adriaansens onbegrijpelijk, maar geen onoverkomelijke ramp. "Het stelde ons natuurlijk wel plotseling voor de vraag: hoe nu verder? Het Filmmuseum heeft een grote museale functie en die valt nu weg. Dat is een gemis, maar tegelijkertijd biedt het voor Las Palmas ook weer nieuwe mogelijkheden. Het centrum zou nu meer op de actualiteit en de dynamiek kunnen inspringen. Wat we nu proberen is om de archieven en collecties van het Filmmuseum die in Amsterdam blijven, online aan te bieden. Zo kunnen we toch gebruik maken van de kwaliteiten van het Filmmuseum, maar dan op afstand, als een soort satelietpartner."

Adriaansens besteedt veel van zijn tijd aan nadenken en overleggen over de toekomst van Las Palmas. "We hebben maar ontzettend weinig tijd om ons te heroriënteren en nieuwe partners te vinden. Op 15 maart moeten we een nieuw subsidieplan aan OCenW voorleggen, waarin we ons vooral op de inhoudelijke invulling zullen richten. Het Filmfestival Rotterdam is een goede gesprekspartner, omdat het een instelling is die niet museaal georganiseerd is en op de actualiteit inspeelt. Dat betekent niet dat je zo'n nieuwe partner lijfelijk het Las Palmas- gebouw binnen hoeft te halen. Je kunt jezelf ook versterken door allianties op afstand aan te gaan. Zo werkt V2 nu al nauw samen met media-instellingen in binnen- en buitenland, waaronder Ars Electronica Linz, het ZKM in Karlsruhe en C3 in Boedapest."

Alle risico's ten spijt, ziet Adriaansens de deelname van V2 aan het Beeldinstituut als een uitdaging én een vooruitgang. "De ruimte die we nu hebben is heel beperkt en daarmee dus ook het aantal activiteiten dat we kunnen brengen. In Las Palmas kunnen we continuïteit brengen in het tentoonstellingsprogramma. Samen met de andere partijen willen we in het Beeldinstituut een overzicht geven van de geschiedenis en de impact van de beeldcultuur op onze samenleving, de afgelopen honderdvijftig jaar. Zoiets is nog nergens in Europa te zien. Er zou een continu filmprogramma vertoond moeten worden, en er zullen presentaties over fotografie, digitale media en televisie te zien zijn. Daarnaast kunnen we bijvoorbeeld een eigen televisiestation opzetten. Zo kunnen we een groot en breed publiek trekken zonder een soort Millennium Dome te worden."

( a d v e r t e n t i e s )