NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Stemmen is een hele klus in de armoedige voorstad van Teheran waar vandaag, net zoals in de rest van Iran, de eerste ronde van de parlementsverkiezingen wordt gehouden. De uitslag wordt pas begin volgende week verwacht.

Door onze redacteur CAROLIEN ROELANTS

ISLAMSHAHR, 18 FEBR. 's Avonds, als overal vrolijk gekleurde lichtjes branden, ziet Islamshahr er best vrolijk uit. Beetje sjofel, maar een hoop winkeltjes en een gezellige drukte op straat: je kunt het slechter treffen. Maar als het daglicht toeslaat, verliest Islamshahr die rommelige charme. Dan wordt het de grauwe, armoedige voorstad van Teheran die het werkelijk is, met een paar honderdduizend inwoners, een werkloosheid die ruim boven het Iraanse gemiddelde van 16 20 procent ligt, en zonder voorzieningen. Er is wel een voetbalcomplex beloofd, maar het is er nog niet van gekomen. In Islamshahr woon je voornamelijk omdat je de huur in Teheran niet kunt betalen.

Om negen uur vanochtend gingen ook in Islamshahr de stembureaus open voor de verkiezingen die de Islamitische Republiek naar hier algemeen wordt aangenomen een hervormingsgezinde meerderheid in het parlement zullen geven. Jongeren en vrouwen die na bijna twintig jaar revolutie nu wel eens wat meer persoonlijke vrijheid wilden, kozen de relatief liberale Mohammad Khatami in 1997 met tweederde van de stemmen als president. Velen van hen stemmen vandaag op kandidaten die door de linkse embryopartij van zijn broer Mohammad-Reza worden gesteund (de Iraniërs moeten op individuele kandidaten stemmen; de verschillende linkse, centrum en rechtse lijsten waarop een groot deel van hen staat, hebben geen officiële status). Het wordt Khatami door de kiezers van toen nauwelijks aangerekend dat - behalve de veel grotere persvrijheid - niet veel is veranderd onder zijn bewind. De conservatieven, die zo opzichtig hebben getracht zijn bewind te ondermijnen, krijgen alle schuld in de schoenen geschoven.

Maar in Islamshahr trekken veel kiezers een hoogst eigen plan. In het stembureau van de Kowsar Middelbare Meisjesschool komt vanochtend een gestage stroom mensen langs: jong, oud, zwartgesluierde meisjes en vrouwen - veel families hier zijn streng-religieus. Stemmen is een hele klus: op het stembiljet mogen maximaal dertig namen worden geschreven, evenveel als er in het kiesdistrict Groot-Teheran parlementszetels beschikbaar zijn. Een lange lijst met de 861 kandidaten is aan de muur geplakt en wordt ook druk geraadpleegd.

Iedere kiezer kan dus dertig stemmen uitbrengen, en als je de advieslijsten van links, centrum en rechts niet volgt, levert dat een interessante mix op. Twee meisjes, 17 jaar oud: "We houden erg veel van Khatami, en we hebben gestemd op kandidaten van rechtse en linkse lijsten, allemaal mensen die goed doen."

Of je hebt vier zoons die werkloos zijn, zoals Tagih. Hij is 63, maar een zwaar leven is hem aan te zien. Hij is komen stemmen om de verdrukten te helpen, mensen die geen geld en geen werk hebben. Op wie hebben hij en zijn even oude buurman gestemd? "We kenden niemand van de kandidaten. We hebben gewoon maar wat namen gekozen. We vertrouwen er op dat zij hun geweten volgen." Vrijheid is ook belangrijk, vindt een zwaarbesnorde veertiger, maar de werkloosheid heeft prioriteit. Ook hij heeft een werkloze zoon. Maar hij is consequenter dan zijn voorgangers. Hij heeft de advieslijst van de ultralinkse Werkers gevolgd.

Die wil werk scheppen en het de rijken laten betalen. "Khatami gaat alleen in dialoog met de jeugd, maar de arbeiders hebben zoveel geofferd voor de Islamitische Revolutie en niet veel teruggezien", zegt de besnorde veertiger. Ook de sluwe oud-president Ali Akbar Hashemi Rafsanjani, die in de dagelijkse politiek wil terugkeren en op het voorzitterschap van het parlement mikt, heeft hier supporters. Bij de universiteit van Teheran, waar Khatami zijn vurigste aanhang heeft, worden leuzen geschreeuwd tegen Rafsanjani, die zich opwerpt als verzoener tussen hervormers en conservatieven en dan ook op een linkse en een rechtse lijst staat. De studenten weten heel goed dat de vrijheid onder Rafsanjani's presidentschap niet veel voorstelde. Maar in Islam shahr is Hassan vandaag samen met zijn vader op mr. Hashemi komen stemmen. Waarom? Dat is toch "We kennen hem. Hij is een goede politicus." De voorgaande dag had de groenteboer even verderop, die verouderde sinaasappels en verlepte radijzen verkoopt, zich eveneens voorgenomen om op Rafsanjani te stemmen. De groenteboer houdt er na Nieuwjaar, 21 maart, mee op. Om te overleven zou hij zijn prijzen moeten verhogen, maar zijn klanten kunnen dat niet betalen. De groenteboer is berustend. "Als ik meer geld verdien, eet ik meer, en als er minder geld is, eet ik minder." Maar dat heeft niets te maken met zijn stem. "Ik weet meer van Rafsanjani af dan van de anderen. Ik heb geen flauw idee wie de mensen achter Khatami zijn."

( a d v e r t e n t i e s )