NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

JEROEN VAN BERGEIJK
Gisteren heb ik de laatste cd van Beck en de complete soundtrack van de speelfilm American Beauty gedownload. De muziek komt van de harde schijf van een zekere 'johnsttm'. Ik ken deze internetgebruiker niet, maar weet wel precies welke muziekbestanden hij op zijn harde schijf heeft staan. Dankzij het razend populaire programma Napster is het tegenwoordig een fluitje van een cent gratis aan de allernieuwste muziek te komen.

Napster is een programma om MP3 bestanden uit te wisselen. MP3 is het populaire formaat voor de opslag van muziekbestanden met een kwaliteit die grenst aan die van een cd. Napster fungeert als een intermediair tussen internetgebruikers. Wanneer je het programma opstart, inventariseert het de MP3 bestanden op je harde schijf. Die inventarisatie wordt naar de Napster computerserver gestuurd. Eenmaal ingelogd kan iedereen zien welke MP3 bestanden jij op je harde schrijf hebt staan en kun jij zien welke muziekbestanden andere mensen bezitten. Zie je iets van je gading, dan klik je op de titel en het bestand wordt direct van de harde schijf van een internetgebruiker gedownload. Napster zorgt er dus voor dat internetgebruikers over de hele wereld rechtstreeks met elkaar muziek kunnen uitwisselen. Op elk willekeurig moment zijn er duizenden gebruikers op de server van Napster ingelogd en is het aanbod van muziek werkelijk overweldigend.

Napster werd afgelopen zomer ontwikkeld door de 19-jarige studenten Shawn Fanning en Sean Parker uit Boston. Het was het eerste computerprogramma dat ze schreven. Napster was een hit zodra het programma in omloop kwam. Schattingen lopen uiteen van enkele tienduizenden tot meer dan een miljoen gebruikers.

Het verspreiden van muziek via internet zonder toestemming van de rechthebbenden is vanzelfsprekend verboden. Het slimme van Napster is echter is dat zich op de server van Napster geen enkele MP3 bevindt. De makers van het programma vinden dan ook dat ze de Amerikaanse auteurswetten niet overtreden. Napster brengt slechts muziekliefhebbers met elkaar in contact. Wat die gebruikers vervolgens doen, is hun zaak, zo is de redenering. De belangenorganisatie voor de muziekbranche in de Verenigde Staten, de Recording Industry Association of America (RIAA), denkt er anders over. Binnen enkele weken nadat Napster was uitgekomen, had de organisatie al een proces aangespannen. De RIAA meent dat Napster "in de middelen voorziet om gestolen goederen uit te wisselen zonder die zelf aan te raken". Of de juridische stappen succes zullen hebben valt overigens nog te bezien. Een eerdere rechtszaak tegen de makers van de populaire Diamond Rio, een walkman waarop je MP3-muziek kunt afspelen, werd door de RIAA verloren.

Dat wil niet zeggen dat Napster een zorgeloze toekomst tegemoet kan zien. Het programma kent namelijk wel degelijk problemen. De Napster- gebruiker stelt een deel van zijn harde schijf open voor wildvreemden. Dit brengt vanzelfsprekend veiligheidsproblemen met zich mee. Bovendien lijkt het programma een slachtoffer te zijn geworden van zijn eigen succes. Napster is onder Amerikaanse studenten zo populair dat de computers van veel universiteiten er bijna onder bezwijken. Het gevolg: Napster is inmiddels op veel scholen en universiteiten verboden.

www.napster.com