NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Oude commissaris teert op verleden

Berthold Ebbinge van de stichting Het Nederlands Commissariaat klaagt dat hij voor ondernemingen geen toezichthouders kan vinden met verstand van de nieuwe economie. "Die hele oude groep kun je afschrijven."

Door onze redacteur JANNETJE KOELEWIJN

AMSTERDAM, 22 JAN. Weten hoe Internet werkt doet er niet toe, zegt Berthold Ebbinge, directeur van de stichting Het Nederlands Commissariaat, het bureau dat commissarissen en bedrijven bij elkaar brengt. Weten hoe Internet de wereld verandert - daar gaat het om. Hoe hoger op de ladder, zegt hij, hoe minder mensen hij ziet die begrijpen wat het voor gevolgen heeft dat zakendoen iedere dag sneller, goedkoper en massaler wordt.

Ebbinge: "Ze hebben allemaal een pc op hun bureau staan, ze zijn allemaal aangesloten. Maar als ik vraag wat ze ermee doen, dan zeggen ze: informatie zoeken en e-mailen. Ze gaan er niet interactief mee om, ze doen geen bestellingen, ze communiceren er niet mee. Ze zijn er bang voor. Als ik ze voorstel om te demonstreren hoe de interactieve website van onze Commissarissenbank werkt, dan zegt negentig procent: graag, maar gaat ú dan even achter mijn computer zitten? Er zijn er maar heel weinig die het zelf durven."

Waarom zijn ze bang?

Ebbinge (zelf 60-plus): "Tachtig procent van de commissarissen is boven de 55, zeventig procent boven de 60. Ze worden gevraagd op grond van hun kwaliteiten uit het verleden. Ze zijn gewend om op een troon te zitten, het zijn allesweters. Betweters. Daardoor zijn ze niet leergierig meer, niet flexibel, niet vernieuwend."

Waarom worden ze dan toch gevraagd?

"Dat komt door het coöptatiesysteem. Commissarissen zoeken elkaar uit, ze vragen mensen die ze kennen. De Commissie Peters heeft aanbevolen om eerst profielschetsen te maken: waar heeft de onderneming behoefte aan? Maar in de praktijk zie je dat die profielschetsen helemaal worden toegesneden op de persoon die ze al op het oog hebben."

Niet vernieuwend, niet flexibel. Erger kunt u mensen die in het zakenleven hun sporen hebben verdiend niet kwetsen.

"Ik zeg dat natuurlijk nooit hardop tegen ze."

Wat zegt u dan wel?

"Ik vraag aan ze: denkt u dat u voldoet aan de huidige eisen die aan de functie van toezichthouder worden gesteld? Ik maak voor een onderneming een profiel van de ideale samenstelling van de raad van commissarissen, dat leg ik naast de samenstelling zoals die nu is en ik kijk naar de incongruenties daartussen. En dan geef ik een presentatie voor het bestuur en de commissarissen en ik zeg: iedereen die zich niet voelt aangesproken zou ik willen verzoeken om te overwegen..."

Hebben ze daar genoeg zelfkennis voor?

"Niet altijd, nee. En dan is het de taak van de voorzitter om het te zeggen. "

Durft die het wel?

"Ook niet altijd."

Maar waarom zo voorzichtig?

"Als je het te hard speelt, heb je geen effect."

Te hard? Tegen mensen die eraan gewend zijn om zelf hard te zijn?

" Daarom juist. Ze willen zich niet bedreigd voelen."

Zo kan het lang duren voordat er wat verandert.

"Als ondernemingen goede toezichthouders willen hebben, zullen ze die hele oude groep moeten afschrijven. Er moet gezocht worden buiten de geijkte netwerken."

En dat lukt dus slecht.

"Bij jonge Internetbedrijven vind je ze wel. Maar dan is het probleem dat die er helemaal geen zin in hebben, zeker niet als ze zien tussen wie ze terechtkomen. Ze hebben wel wat anders aan hun hoofd. Dus gaat iedereen naar Roel Pieper. Of iemand als Koos Tesselaar. Die is 41, hij heeft zijn call centers verkocht aan KPN, die kan om zich heen gaan kijken. Maar van hoeveel bedrijven kan iemand commissaris zijn?"

( a d v e r t e n t i e s )