NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Een nieuwe eeuw, een nieuwe superfusie. Een Internet-kwajongen koopt de meest prestigieuze Amerikaanse media onderneming. Dit is de Nieuwe Economie: hij betaalt niet contant, maar met eigen papiergeld.

Door onze redacteur MENNO TAMMINGA

ROTTERDAM, 11 jan. De Nieuwe Economie koopt de Oude Economie. En de nieuwe wereld bevestigt zijn suprematie tegenover de oude. Oprichter Henry Luce van Time proclameerde in de jaren veertig de 20ste eeuw als The American Century, zijn erflaters doen nu een poging de Amerikaanse technologische en financiële hegemonie voort te zetten. Twee topondernemers uit de Europese media die commissaris zijn van America Online geven hun fiat: topman Middelhoff van de Duitse uitgever Bertelsmann en topvrouw Scardino van Pearson (onder meer Financial Times).

Met een superfusie ter waarde van ruim 500 miljard gulden vormen America Online (AOL), een leider van de Internet-revolutie, en Time Warner, de toonaangevende uitgeef-, film- en kabelgigant, een waar conglomeraat van merken (van weekblad Time tot Internet-aanbieder AOL) en verkoopkanalen (van web tot drukwerk).

America Online pleegt een financiële putsch zonder weerga. Time Warner heeft meer historie (wortels in 1923), meer omzet en meer werknemers dan America Online, maar valt nu in handen van een Internet- kwajongen uit 1985. America Online is de eerste grote Internet- onderneming die zijn superieure aandelenkoers gebruikt om een onderneming uit de traditionele economie te kopen. Tot nu toe deden de Internet-kwajongens en vergelijkbare ondernemingen in aanpalende sectoren, zoals kabelondernemingen en (mobiele) telefoonbedrijven zaken onder elkaar. Zonder zijn voortdurend hoge beurskoers zou een startende Amerikaanse onderneming als Worldcom door een serie miljardenovernames nooit een gigant in de mondiale telecommunicatie zijn geworden. En zou de Britse mobiele telefoonkanjer Vodafone nooit een vijandig recordbod van 300 miljard op de Duitse concurrent Mannesmann hebben gedaan.

Maar dat is kwartetten in eigen kring, zeggen financiers. Nu ontplooit een Internet-onderneming zijn kolossale koopkracht in de echte economie. Zijn die huizenhoge aandelenkoersen van Internet-bedrijven niet een opgeblazen luchtbel, is de vraag die de financiële wereld verdeelt. Zijn die aandelen geen funny money, geld waarvan de waarde verdampt als je er in een winkel iets mee wilt kopen. De meeste leiders van de Nieuwe Economie maken geen cent winst (AOL overigens wel) en ze betalen geen dividend aan hun beleggers.

Nu bevestigt Time Warner met zoveel woorden dat de Internet-beurskoersen echt zijn. AOL betaalt de aandeelhouders van Time Warners geen geld, maar biedt hun zijn eigen aandelen aan. Op geld staat In God we Trust. De beleggers op Wall Street gaven het AOL-geld een vertrouwensvotum. De beurskoers van AOL ging iets omlaag, dat is een gebruikelijke reactie bij een superaankoop. De aandelen van Time Warner schoten omhoog ten teken dat de beleggers hun aandelen graag willen ruilen voor het AOL-papier. Je kunt het ook anders bekijken. De beleggers van Time Warner krijgen een groter financieel belang in de nieuwe combinatie dan de beurskoers van hun aandelen rechtvaardigt. Uitgaande van een theoretisch gelijkgebleven waarde van de combinatie, is de relatieve waarde van AOL ten opzichte VAN die van Time Warner met 70 procent verlaagd. Scepsis over de uitkomsten van de fusie is, zoals gebruikelijk, ver te zoeken bij overrompelende combinaties, zeker in de mediawereld. Toch vallen de resultaten ondanks, of misschien wel als gevolg van alle poeha, regelmatig tegen. De fusie van Disney met Cap Cities van drie jaar geleden is geen succes gebleken. In eigen land is de fusie van uitgever Wegener en cd- en muziekonderneming Arcade, door de gangmakers wel geafficheerd als de Time Warner van de lage landen, al weer ontrafeld.

De nieuwe AOL Time Warner combinatie spot niet alleen met de wetten van de oude economie, maar ook met de conventionele beurswijsheden uit de jaren negentig. Bedrijven die zich concentreren op hun kernactiviteit zijn in, wie dat niet doet is uit de gratie van beleggers en kan maar beter worden opgesplitst. De som der delen van de wijd vertakte conglomeraten is op de beurs minder waard dan de delen apart. Dat lijkt ook achterhaald. Citibank en verzekeraar Travelers zetten twee jaar geleden de toon met hun fusie tot een financieel conglomeraat van bankzaken tot beleggingsfondsen.

( a d v e r t e n t i e s )