U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    R A D I O  &   T E L E V I S I E  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 

  NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e


Televisie

Radio

F I L M   V O O R A F :
Waiting to Exhale

MARISKA GRAVELAND
Hoe slecht kan een film zijn? Je hebt fout slecht (machismo in Independence Day), leuk slecht (ultragoedkope decors in The Angry Red Planet), tergend slecht (twee uur lang schreeuwende Fransen in Les Visiteurs II) en je hebt Waiting to Exhale. Het onverdraaglijke relatiedrama Waiting to Exhale (1995) lijkt een zogenaamd feministische film over vier alleenstaande zwarte vrouwen die aan de man willen komen, maar is eigenlijk een verkapt pleidooi om een leven te leiden zoals in een zoetsappige R & B-videoclip.

Het is tobben in de liefde, zeker omdat ze alle vier hopen op de romantiek waar Barry White een fortuin mee verdiende. Het hypocriete aan de film is dat het deze romantiek op de hak probeert te nemen, maar het tegelijkertijd als hoogste doel voorspiegelt. Wat willen deze vrouwen? Een sexy en rechtschapen man met een grote pik, satijnen lakens, sjieke avondjurken, rode kanten bh's, perfect gelakte nagels en "to be treated like a lady". De gehele film bestaat uit losse scènes waarop een variant op deze wereldvisie besproken wordt of in beeld komt.

De mannen komen er bekaaid vanaf, want de één gaat vreemd, de ander is getrouwd en houdt zijn minnares aan het lijntje, en weer een ander blijkt een drugsdealer. De enige goeie vent in de film heeft trouwe hondenogen en loopt de hele tijd rond met gereedschap in zijn handen. De rij kerels die voorbij komt is schier eindeloos, zodat je op een gegeven moment niet meer weet wie bij welke vrouw hoort. De vaak knullige dialogen en schimmig uitgewerkte relatieproblemen doen de geloofwaardigheid ook al geen goed. Eén van de vrouwen wordt gespeeld door een uitzonderlijk slecht acterende Whitney Houston, die helaas ook bijna de gehele geluidsband heeft volgezongen, maar godzijdank niet zingend in beeld komt. Angela Basset is als enige nog wel te pruimen, omdat zij in ieder geval ook andere emoties toont dan ijdelheid.

Waiting to Exhale is het regiedebuut van acteur Forest Whitaker (The Crying Game, Species), die drie jaar later weer een 'vrouwenfilm' zou maken met Hope Floats, waarin Sandra Bullock wordt bedrogen door haar man. Beide films zouden de in de liefde gekwetste vrouwen een hart onder de riem moeten steken, maar in Waiting to Exhale zijn de dames zo onuitstaanbaar dat het zijn doel ver voorbij schiet.

Waiting to Exhale (Forest Whitaker, 1995, VS), Fox, 21.30-23.45u.

NRC Webpagina's
14 DECEMBER 1999


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)