NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Z.C.A. LUYENDIJK
Serieuze filmbladen hebben soms maar een kort leven. De oplages blijven klein, de advertentie- inkomsten gering. Meestal verdwijnt een blad stilletjes van de markt na enkele jaren (soms veel korter).

Uitzonderingen op deze regel zijn er ook. In Frankrijk blijkt de reputatie in vooral intellectuele kringen van het blad Cahiers du cinema sinds de jaren zestig onverwoestbaar, in de VS heeft het veel minder bekende blad Cineaste een soortgelijke positie, al kan het blad niet zonder subsidie bestaan. Cineaste is een kwartaalblad over kunstzinnige Amerikaanse en Europese films dat 22 jaar geleden werd opgericht. De in New York gevestigde redactie keert zich scherp af van de traditionele en vooral commerciële Amerikaanse cinema en heeft lak aan trends in bladenmaken. In Cineaste is derhalve veel te lezen, in het laatste nummer (van dit kwartaal) onder meer interviews met David Cronenberg, Bernardo Bertolucci en Werner Herzog, een beschouwing over Aziatisch-Amerikaanse cinema, een terugblik op het werk van James Whale en recensies van films en boeken.

De toon van het blad wordt meteen gezet in een editorial over 'pseudo-events' in media rond hedendaagse Amerikaanse films, waarvan volgens het blad "de advertentie-uitgaven in een aantal gevallen de productiekosten ver overstijgen". Een goed voorbeeld van een mediahype is volgens Cineaste de film The Phantom menace van George Lucas, waarbij het publiek lang voordat de film uitkwam uitvoerig 'gekieteld' werd door krantenartikelen en items op televisie dat deze productie de meest ambitieuze aller tijden zou zijn. Soortgelijke opmerkingen werden er gemaakt rond Eyes wide shut van Stanley Kubrick (hoewel een aantal recensenten de film genadeloos neersabelde) en zeker rond The Blair Witch Project. "Hosanna's in de media", schrijft het blad, "die deze film aanbevolen als 'de engste in de geschiedenis' verhulden het feit dat de film niet meer was dan een slimme gimmick die (...) sommige journalisten dusdanig imponeerde dat zij de film onmiddellijk het etiket 'classic' meegaven."

Bernardo Bertolucci vertelt dat hij met Besieged terug gaat naar zijn wortels in lowbudget films. Het scenario van Besieged werd afgekeurd door grotere filmproducers maar de Italiaanse televisie gaf Bertolucci de ruimte het verhaal - door hemzelf als 'minimalistisch' betitelt - te filmen. "Besieged levert het meest uitzonderlijke bewijs van liefde", zegt Bertolucci. "De enige manier om werkelijk gelukkig te worden is door anderen te helpen, wat precies het tegenovergestelde is van de trend van de afgelopen twintig jaar (.. .) die dronken was van ik, ik, ik, indivudualisme."

Werner Herzog, die in het blad geïnterviewd wordt over zijn documentaire over Klaus Kinski, haalt uit naar het stereotype ruziebeeld dat van hem en Kinski in de media is geschetst. "Hij was altijd grootmoedig en heel genereus." Cronenberg hekelt de bekrompenheid rond zijn vorige film Crash en zijn laatste productie eXistenZ, bijvoorbeeld in Groot-Brittanië waar hij sommige journalisten beticht van het verspreiden van 'hysterie'.

Het Engels in Cineaste is niet altijd even makkelijk, maar voor het overige is het blad in hoge mate leesbaar. Het zal wel even zoeken zijn het blad te krijgen. In sommige landen is het uitsluitend in musea te koop.

(www.cineaste.com)