NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

DANA LINSSEN
Zou een tirannieke landeigenaar na zes jaar in het oorlogsgewoel van de Amerikaanse Burgeroorlog te hebben doorgebracht kunnen terugkeren als een aimabele landeigenaar? Kunnen mensen echt veranderen, zelfs als ze volwassen zijn, zelfs als ze van harteloze echtgenoot veranderen in gevoelige minnaar, van wrede potentaat in idealistische landhervormer? Want dat is waardoor we in Sommersby moeten gaan twijfelen of Jack Sommersby wel echt Jack Sommersby is, ook al is er alles aan gedaan om met Richard Gere in de hoofdrol ons ervan te overtuigen dat hij het wel is. We moeten met zijn echtgenote Jodie Foster verliefd op hem worden en de feiten terzijde schuiven, omdat zij zo gelukkig is.

Met twee zulke sterren in de hoofdrollen moet het met de overspringende vonken vanzelf wel goed komen, moet executive producent Richard Gere hebben gedacht. Wellicht dat hij daarom het scenario dat Nicholas Meyer naar het origineel van Jean-Claude Carrière maakte, minder goed heeft gelezen. Want in tegenstelling tot het alom als innemend beschouwde Le Retour de Martin Guerre (Daniel Vigne, 1982), rammelen plot, psychologie en motieven nogal in Sommersby. Het mag geen echte verrassing zijn dat Jack Sommersby niet de echte Jack Sommersby is, maar een strijdmakker die zijn identiteit heeft overgenomen. Maar waarom? Omdat de kille Jack opeens zo mooi over zijn plantage en vrouw kon vertellen? Of omdat het voor een anonieme krijgsman ook wel aantrekkelijke kanten had te veranderen in een gefortuneerde heer? Als de oude Jack een schurk was, dan is de nieuwe dus een oplichter. Maar wel een meesteroplichter, want zelfs Jacks echtgenote trapt erin, of wil erin trappen. Maar dan had hij toch ook een weg naar haar hart kunnen banen als de man die Jacks laatste uren verlichtte? Sommersby is een romantische en aangename film die te veel vragen oproept. De twijfel die regisseur Jon Amiel (van de televisieserie 'The Singing Detective', 1986; Copycat, 1995 en Entrapment, 1999) aan het einde weer weet op te roepen is intrigerend, maar ook irritant. Want de vragen blijven en de antwoorden blijven uit.

Sommersby (Jon Amiel, 1993, VS). Net5, 20.30-22.35u.