NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
De Avro en Karel van de Graaf zijn anderhalf jaar bezig aan een interessant experiment: Civic Journalism. Ze noemen het zelf niet zo, maar het lijkt er wel op. Burgerjournalistiek is uit Amerika overgewaaid en blijft dichtbij het dagelijkse leven van de burger. Wat de journalist "nieuws" vindt, heeft niet altijd maatschappelijk belang, laat de affaire Monica Lewinsky zien. De burgerjournalist reduceert zijn berichtgeving niet tot emoties, persoonlijke kwesties of schandaaltjes, maar brengt opbouwende verslaggeving over de wereld om ons heen.

Er gaat ook wel eens iets goed. Hoe kan de medische zorg worden verbeterd? Wat moet er gebeuren tegen zinloos geweld? Thema's van de Avro. Het bedreigde instituut van de omroepvereniging krijgt een nieuw leven. Avro-leden en andere kijkers geven aan welke thema's ze belangrijk vinden en kunnen op allerlei niveaus meepraten. Ze mogen naar de studio komen en Van de Graaf stelt de vragen die bij hen leven. Deze inbreng is nuttig voor verkiezingscampagnes waar de persoonlijke tegenstellingen tussen politici een grotere rol spelen in de berichtgeving dan de onderwerpen waar het over gaat. De afgelopen provinciale verkiezingen werden vrijwel geheel vanuit de Haagse partijpolitiek belicht en daar had de kiezer niets aan.

Karel van de Graaf heeft dit seizoen al een serie discussies over misdaadbestrijding gepresenteerd. Op zaterdagavond houdt hij gesprekken over het leven in de toekomst. Gisteravond sloot hij de Avroweek over de toekomst van de democratie af in een nachtelijk debat. Misschien ben ik te veel gebrand op nieuws om het te waarderen, want ik heb zelden iets opmerkelijks in die programma's zien voorvallen. En dat is het nadeel van Civic Journalism. Het is een volksuniversiteit, doorspekt met alledaagse meningen van goedwillende burgers die zijn gebrand op hun persoonlijke probleempjes. De kwesties zijn leuk voor degene die nog niets van het onderwerp wist. De Publieke Tribune van gisteren had een divers publiek en dat is te prijzen. Er waren veel allochtonen, want het debat werd gehouden vlakbij de Haagse Schilderswijk. Ook jongeren deden enthousiast mee en die zijn zelden in een dergelijke serieuze rol te zien. Maar veel heb ik er niet van geleerd. Meninkjes waarom mensen al of niet gaan stemmen. Een leerkracht was teleurgesteld door alle politieke "affaires". Hij verwachtte meer hulp van de wethouder bij het schoonhouden van het schoolplein. Omdat hij die niet kreeg, ging hij nooit meer stemmen. Een gesluierde activiste van de "zwarte" Prinses Ireneschool vond dat de staatssecretaris te weinig kwam. En algemeen was de klacht dat "politici te veel beloften doen die niet worden waargemaakt". Ik verwachtte meer tegenwicht van deskundigen. "Affaires" bestaan al zo lang als de mensheid. Ze komen wel vaker aan het licht. Een jonge man van de JOVD probeerde uit te leggen dat politici in een coalitiesysteem hun beloften niet kunnen waarmaken, maar daar bleef het bij.

De deskundige was de Tilburgse hoogleraar P. Frissen, die adviseert om het allemaal maar te laten waaien. De politiek kan toch niet meer sturen. "Ik voel voor chaos", zegt hij. Ik heb nog nooit een bruikbare tip van hem gehoord. "Het is veel belangrijker in een democratie om van gedachten te wisselen in plaats van een besluit te nemen", zei hij. "Maar op gegeven moment moet toch een knoop worden doorgehakt", bracht Van de Graaf daar terecht tegenin. "Ja, dat zal wel eens gebeuren", zei Frissen laconiek.

Frissens nihilisme leidt tot ondemocratische willekeur en vindt zijn echo in het idee van minister Peper om de ministeriële verantwoordelijkheid te verminderen. Peper had afgezegd wegens zijn "affaire". Van de Graaf was zo onciviel om hem ook daarover te willen vragen, maar Peper wil alleen frisse thema's aansnijden. Zijn Rotterdamse verleden gaat de burgers niet aan.