NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

BESTAAT ER EEN treffender beeld dan donkere wolken boven het polderlandschap? Van dat dreigende beeld is de afgelopen dagen dan ook ruimschoots gebruikgemaakt ter illustratie van de confrontatie tussen sociale partners en het kabinet. Het beroemde Nederlandse poldermodel staat op springen, klinkt het verontrust. Afgaande op de ouderwetse vakbondsretoriek van FNV- voorzitter De Waal zou inderdaad gedacht kunnen worden dat de overlegeconomie is opgehouden te bestaan. Zo ver is het echter nog lang niet.

Afgelopen dinsdag hebben de organisaties van werkgevers en werknemers de bewindslieden van Sociale Zaken te kennen gegeven niet verder te willen discussiëren over de uitvoering van de sociale zekerheid. Het plan van minister De Vries en staatssecretaris Hoogervorst om de uitvoering voor een belangrijk deel in handen van de overheid te leggen, was voor de sociale partners onaanvaardbaar. Zij bleven vasthouden aan hun eigen voorstel waarbij er bij de uitvoering van de sociale zekerheid een veel grotere rol is weggelegd voor werkgevers en vakbeweging.

In feite is er sprake van een authentiek belangenconflict. Zowel de overheid als de sociale partners eisen zeggenschap op. Zoals de nu al jarenlang slepende discussie over de uitvoering van de sociale zekerheid laat zien, valt tussen die twee principieel uiteenlopende opvattingen moeilijk te middelen. Wel is duidelijk dat er snel wat moet gebeuren, want de huidige fase van onzekerheid over het toekomstige model leidt ertoe dat de uitvoeringsinstanties nauwelijks aan hun eigenlijke werk toekomen.

DE VRIES en Hoogervorst hebben hun verantwoordelijkheid genomen en een model ontwikkeld waarbij de rol van de georganiseerde werkgevers en werknemers - voorzover het de uitvoering van de sociale zekerheid betreft - aanzienlijk wordt teruggedrongen. Dat doet vanzelfsprekend pijn bij de sociale partners maar voor het overige is het wel een legitieme keuze. Toen begin jaren negentig nog aanmerkelijk negatiever werd geoordeeld over de overlegeconomie en deze synoniem stond voor stroperigheid is binnen de Sociaal Economische Raad uitvoerig gediscussieerd over het consensusmodel. De conclusie was toen dat de overlegeconomie alleen kon functioneren als de onderscheiden verantwoordelijkheden van werkgevers, werknemers en overheid zouden worden gerespecteerd. Dat is precies waarvan beide bewindslieden van Sociale Zaken voor het hun toekomende deel zijn uitgegaan. De sociale zekerheidswetgeving is uiteindelijk nog altijd voorbehouden aan de politiek.

Hetzelfde verhaal gaat op voor het overleg over de toekomst van Schiphol dat de milieuorganisaties gisteren hebben verlaten. Net als het gewone poldermodel kent het groene poldermodel zijn grenzen als het aankomt op het maken van fundamentele keuzes.

DE PAARSE coalitie begon vijf jaar geleden met ambitieuze voornemens over het primaat van de politiek dat zou dienen terug te keren. Nu het moment van de keuzes is aangebroken, zoals bij de sociale zekerheid en Schiphol, worden de voornemens van toen omgezet in daden. Dat is voor de belangengroeperingen pijnlijk, maar voor de politiek wel zo verfrissend.

( a d v e r t e n t i e s )