NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

GERWIN TAMSMA
De institutionalisering van de campfilm begint met het boek The Fifty Worst Films of All Time in 1978. Mede door het onverwachte succes daarvan beseften veel fans van obscure sciencefiction- of horrorfilms uit de jaren vijftig en zestig dat ze niet alleen stonden in hun liefde voor 'slechte' films. Het leidde enige jaren later tot de instelling van de Golden Turkey Awards, een prijzenfestijn waar de tot dan toe alleen in zeer kleine kring bekende regisseur, producent en acteur Edward D. Wood jr. (1922-1978) de grote winnaar werd. Hij veroverde postuum de People's Choice Award voor slechtste film aller tijden met zijn Plan 9 From Outer Space uit 1959 en kreeg een Lifetime Achievement Award als Slechtste Regisseur Aller Tijden.

Het moet gezien worden als een eretitel, want er zijn veel nog veel ergere producties. Toen Tim Burtons liefdevolle biografische speelfilm Ed Wood uit 1994 in de bioscoop uitkwam, waren ook Plan 9, Bride of the Monster en Glen or Glenda? hier en daar te zien. Die films zijn zeker onvoorstelbaar knullig, bizar en goedkoop. Maar Ed Wood bezat zichtbaar een grote liefde voor film en filmmaken; en hij was niet lui, berekenend, of enkel op geld uit. Het travestiedrama Glen or Glenda? uit 1952 is te zien als persoonlijke, hulpeloze hartekreet van Wood, een zorgeloze heteroseksueel die zich graag in vrouwenkleren hulde.

Tim Burton, maker van excentrieke kaskrakers als Pee-wee's Big Adventure en Batman, richtte met Ed Wood alsnog een monument op voor een man die gedreven werd door de behoefte dat voor zichzelf te doen, maar het talent er niet voor bezat. Omringd door een bizarre coterie van vreemde vogels en maatschappelijke randfiguren, slaat Wood (Johnny Depp) zich blijmoedig door de hilarische tegenslagen heen. Woods symbiotische relatie met zijn held, de aan lager wal geraakte horrorfilmster Bela Lugosi (prachtig gespeeld door Martin Landau) is het ontroerende hart van de stijlvolle zwart-wit film.

Burton gunt Wood in de fraaiste scène zelfs een - waarschijnlijk apocriefe - ontmoeting met zijn wel getalenteerde collega Orson Welles: twee Don Quichotes in Hollywood, die eventjes praten over persoonlijke expressie, een begrip dat tegenwoordig, net als camp, klinkt als een marketingconcept.

Ed Wood (Tim Burton, VS, 1994), Canvas, 23.30-1.30u.