NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
In 1971 zei toenmalig presentator Willem Duys in Voor de Vuist weg in een gesprek met de moeder van een aangerand vierjarig meisje dat hij "de dader zou hebben doodgeslagen". Toen de hele kwetterende klasse over hem heen was gevallen, gaf Duys toe dat "doodslaan toch geen goede therapie is".

Daar moest ik aan denken bij de interessante discussie over criminele pedoseksualiteit en eigenrichting in Rondom Tien gisteren. Er zat een vrouw bij die haar buurt had aangevoerd bij het verdrijven van een pedoseksuele ex-crimineel uit Bolsward. Eigenrichting. Het was zo'n rustige vrouw van tegen de vijftig met kastanjebruin haar. Ze werd nooit boos of fel, liet ex-TBS'ers uitspreken om dan rustig met haar eigen argumenten te komen. Ze was zo iemand die als haar man over de rooie raakt, zegt "laat mij nou maar, schatje" en het zaakje eigenhandig oplost.

Zo'n soort vrouw zag ik begin deze week ook in Nova. Zij leidde het protest tegen het nieuwe asielzoekerscentrum in Kollum. Op haar leren bank tikte ze de argumenten af en de aanvankelijke weigering van Justitie om een van moord verdachte asielzoeker te onderzoeken pleitte wel het meest in haar voordeel. Bijna precies even oud en even redelijk klinkend was de vrouw die geen asielzoekerscentrum wenste in Gorinchem. Een paar jaar eerder stond zo'n vrouw van middelbare leeftijd op in Spangen tegen de verloedering in de wijk door het gedogen van junks. Het gaat hier niet om extreemrechtse heethoofden maar om wijkactivisten. Hun opvattingen geven een lokale consensus weer. Mij lijkt het verstandig dat de overheid dit soort figuren serieus neemt in plaats van routineus te gaan speuren naar eventueel strafbare uitingen. Dat buurtbewoners ex- TBS'ers uit hun huis verdrijven, is een slechte ontwikkeling die smaakt naar heksenjacht. Maar de overheid zou er alles aan moeten doen dat ex- delinquenten niet opnieuw in de fout gaan. En van dat laatste bleek tijdens de uitzending gisteren weinig. Anders dan moordenaars of geweldplegers houden veel zedendelinquenten tot hun dood hun misdadige aandrang. Ze moeten dus geholpen worden om die te weerstaan. En wie nog kwaad wil, moet niet worden vrijgelaten. Maar een begeleider van ex- TBS'ers gaf gisteren toe dat hij zich vaak zorgen maakte als "iemand tegen het advies van de behandelaars vertrekt. Als de rechtbank ontslag verleent van TBS houden wij ons hart wel eens vast."

Cees Grimbergen interviewde zo'n ex-zedendelinquent die alleen van het achterhoofd was te zien. Hij was verdreven uit een wijk in Amsterdam- Oost. Zijn ruiten waren ingeslagen, zijn kamer in brand gestoken. Ook weer onder leiding van zo'n middelbare vrouw. Mijn afschuw van haar opstoking verdween toen hij een poosje aan het woord was geweest. Hij had dertig jaar gezeten, waarvan het grootste deel in TBS. In de jaren vijftig had hij een kind vermoord, later was hij weer voor zedendelicten opgepakt. Nu is hij vrijgelaten zonder enige deskundige begeleiding. En hij praatte zijn gedragingen van vroeger goed. Hij was eenzaam, had geen vrienden en stelde er een eer in dat hij "een plank voor de kop" had. Zelfs de aanwezige TBS-specialist was gealarmeerd toen hij dit hoorde. De procureur-generaal T. van Daalen was tegen eigenrichting maar viel bijna uit zijn rol op de scherpe vraag van Cees Grimbergen wat hij ervan zou vinden als zo'n zedendelinquent naast hem zou komen wonen. Hij had het liever niet. "Ik zou het in ieder geval willen weten", zei hij later en dat kan, want hij is procureur-generaal. De rebelse vrouwen hoorden van het gezag alleen generalisaties dat elke asielzoeker te goeder trouw is, dat junks best aardig zijn en dat elke zedendelinquent zijn leven zal beteren. Wie daarmee van mening verschilt, zal hoog opgeleid moeten zijn om de verboden termen te kunnen vermijden. In zijn eigen wijk heeft de Procureur Generaal in ieder geval het vermogen des onderscheids.