NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

MARISKA GRAVELAND
Havana moest Las Vegas naar de kroon steken, in de zee zou een soort Venetië verrijzen en wolkenkrabbers, casino's en nachtclubs zouden de boulevard Malecon sieren. De Amerikaanse mafia stond in de jaren vijftig op het punt het paradijs te creëren op Cuba, maar Vadertje Fidel had andere ideeën over de ideale samenleving en stak een stokje voor hun megalomane plannen. Wat nu nog rest van hun kapitale droom is het Riviera hotel, waar Lucky Luciano, Meyer Lanski en Santo Traficante kort resideerden, omringd door sigarenrook en wiegende vrouwenheupen.

In de documentaire Riviera Hotel van Bernie IJdis halen hotelmedewerkers weemoedige herinneringen op aan deze turbulente tijd. Achter vergane glorie gaat per definitie een rijke bron van anekdotes schuil, en IJdis heeft er flink wat opgeduikeld. Soms wordt de geschiedenis met veel plezier ingekleurd, zoals door de voormalig bediende (in een vlaag van democratie gepromoveerd tot manager) die beweert een hotelkamer te zijn binnengesleurd waar hij verkracht werd door Ava Gardner. "Het is de mooiste zonde die een man kan begaan!" Ook Frank Sinatra werd regelmatig gesignaleerd in crimineel gezelschap, vertelt hij glunderend, wat Sinatra zelf ook altijd moge hebben ontkend.

Sommige geïnterviewden zijn aanzienlijk minder jolig en leven in een permanente staat van paranoia. Ze weigeren verder te praten omdat ze ervan overtuigd zijn dat de huidige bediening voor de inlichtingendienst werkt. Meer gewicht moet de documentaire krijgen door het relaas van de visser, die, vanaf zijn rug gefilmd, vertelt te zijn gemarteld omdat hij de 'misdaad' beging als vrachtwagenchauffeur te werken voor een particulier bedrijf. De teloorgang van de droom die eigenlijk nooit is begonnen, wordt misschien nog wel het duidelijkst door de bewakers van de fietsenstalling. Ooit ontvingen ze riante fooien als butlers in het Riviera hotel, nu slijten ze hun dagen in de stalling waar grote paniek uitbreekt als ze gedwongen worden een peperdure gestolen fiets uit eigen zak terug te betalen met dollars die ze nooit zullen bezitten. Impressies van prostituees en armoede corrigeren verder het imago van vakantieparadijs, alhoewel deze nogal obligaat overkomen. Want ook zonder deze beelden wordt duidelijk dat de zoevende glazen deuren van het hotel de grens vormen tussen droom en realiteit.

Riviera Hotel (Bernie IJdis, Nederland, 1998), Ned.3, 20.23- 21.45u.