NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Op zoek naar steeds heftiger kicks

Bij een canyoning-expeditie in Zwitserland verloren dinsdag ten minste negentien mensen het leven. Canyoning is een van de vele recreatieve risicosporten. Ongeveer 70.000 Nederlandse vakantiegangers beoefenen ze elke zomer, vaak ver van huis.

Door onze redacteuren STEVEN DERIX en GUIDO DE VRIES

ROTTERDAM, 29 JULI. In de hal van klimcentrum Steep Part, Rotterdam Alexanderpolder, loeien de ventilatoren. Anneke Verhulp (22) controleert haar vallijn. Dan klimt de gebruinde, hoogblonde dierenarts assistente in één vloeiende beweging tegen de zeventien meter hoge klimwand op. Gijs Buysse (27) volgt de verrichtingen van zijn klimmaatje vanaf de grond, een geleend klimtuig over zijn spijkerbroek. Hij heeft zijn gear niet meegenomen. Als Anneke het hoogste punt van route 4a (te herkennen aan de gele 'klimpunten') heeft bereikt, laat Gijs de lijn vieren. In drie, vier grote sprongen staat ze weer beneden.

Gijs en Anneke klimmen nu ongeveer een jaar en zijn "helemaal gegrepen" door de sport, vertellen ze. Voor Anneke begon het met een tocht door de bergen in Canada, vorig jaar. En Gijs begon, drie jaar geleden tijdens een vakantie in Thailand, met duiken. Vorig jaar maakte hij zijn eerste bungeejump. Volgend jaar staat parachutespringen op het programma. "Als je eenmaal een kick hebt gehad, dan wil je adrenalinegrens steeds weer verleggen."

De wasmachinemonteur zegt "goed geschrokken" te zijn van het ongeluk in Zwitserland, waar eergisteren ten minste 19 mensen bij een canyoning-expeditie om het leven kwamen. Drie mensen worden nog vermist. "Maar als ik voor zo'n wildwaterrivier sta, dan denk ik daar echt niet meer aan", aldus Gijs Buijsse.

Extreme sporten zijn 'hype'. Iedere zomer vertrekken zo'n 700.000 Nederlanders, tien procent van alle vakantiegangers, voor een actieve vakantie naar het buitenland. Raften op de Dordogne of op de Zambezi in Zimbabwe, bungee-jumpen vanaf een hoge brug in Nieuw-Zeeland, of klimmen in Nepal - steeds meer Nederlanders hebben het allemaal al een keer gedaan. "De activiteiten worden steeds extremer", zegt Martien Kooyman, eigenaar van touroperator Walkabout Australia. "Vijf jaar geleden was nog iedereen bezig met het volgen van een duikcursus. Nu hééft iedereen zijn padi en wil men op duikexpedities om haaien, roggen en walvissen te zien."

Niet iedereen gaat goed voorbereid op pad. Volgens de ANWB is ongeveer 25 procent van de 'recreatieve buitensporters' zich niet voldoende van de gevaren bewust. "Mensen overschatten zichzelf", zegt een medewerker van Gran Paradiso, die wandelingen en 'huttentrektochten' "met topbeklimmingen naar 4. 062 meter" organiseert. "Mensen hebben in Tibet gewandeld, en denken dan dat ze aan onze zwaarste beklimmingen mee kunnen doen." Marcel Snater van de Nederlandse Klim- en Bergsportvereniging heeft deze zomer verschillende telefoontjes gekregen van mensen die zich wilden aanmelden als lid. "Daarna vroegen ze meteen hoe koud het is op de Mont Blanc, hoe lang je over de beklimming doet en of een gids verplicht is."

Behalve onvoorbereid gaan sommige mensen ook onverzekerd op pad. "Bij de meeste verzekeringsmaatschappijen moeten gevaarlijke sporten als diepzeeduiken wildwatervaren en bergbeklimmen apart worden bijverzekerd", vertelt Marjan Muntinga van SOS International. Bij ongelukken controleert de in Amsterdam gevestigde alarmcentrale of een dergelijke verzekering is afgesloten. "Soms is dat niet het geval." Verzekeringsmaatschappij De Europeesche heeft risicosporten wél meegenomen in de reispolis, vertelt directievoorzitter J. Steenman. "Medische kosten, repatriëring, enzovoort." Toch bellen veel mensen met vragen over de dekking. "Mensen willen weten of een sport gevaarlijk is of niet." Het aantal ongelukken valt tot nu toe mee. " Natuurlijk hebben we jaarlijks de dodelijke ongevallen met bergbeklimmen en duiken", zegt G. Woudenberg van de ANWB. Maar verzekeraar De Europeesche ziet de toename van de risicosporten niet terug in de cijfers, vertelt directievoorzitter Steenman. "We hebben niet de indruk dat het aantal schade-uitkeringen aan mensen die bijzondere sporten doen, toeneemt." De VeBon, Vereniging van Nederlandse buitensportorganisaties, registreert jaarlijks enkele tientallen ongelukken in Nederland en Europa. "Dat is niet veel op de één miljoen deelnemersdagen die we over 1998 hebben omgezet", vindt beleidsmedewerker Marjolein van Tiggelen. "En dodelijke ongelukken zijn er binnen onze organisatie nog niet gebeurd."

Abseilende managers, tokkelende advocaten, accountants die kaartlopen met behulp van het gps-systeem: de Ardennen geven ieder weekeinde een vertrouwd beeld te zien. Maar ook de lange vakanties van Nederlanders worden steeds actiever, zegt Martien Kooyman van Walkabout Australia. "Canyoning is booming. Want raften, dat hebben de mensen al gedaan. Iets als een bushwalk van vier weken door de woestijn, dat verkocht je vroeger niet. Mensen gaan ook steeds verder van huis. Tibet, Patagonië ... het is allemaal heel normaal geworden." Volgens Sander van Opstal, manager van Djoser, een reisbureau voor exotische bestemmingen, gaat het zijn klanten in de eerste plaats om de cultuur van een land. "Maar als ze er dan toch zijn, willen ze ook bungeejumpen." De mensen die bij Djoser boeken zijn tussen de 25 en de 50 jaar, vertelt Kooyman, die jaarlijks ongeveer 16.000 reizen verkoopt. De klanten van het veel kleinere Walkabout beantwoorden aan hetzelfde beeld, zegt Martien Kooyman. "Het zijn de typische tweeverdieners tussen de 28 en 37 jaar, nog zonder kinderen. Maar de vijftig-plussers die de kinderen de deur uit hebben, zijn duidelijk in opmars. Het zijn heel gewone mensen die boeken, maar ze geven wel een boel geld uit. Bedragen van veertien- vijftienduizend gulden zijn niet ongebruikelijk. Weet je wat een trend is? Actieve en avontuurlijke huwelijksreizen. Daar heb ik er al drie keer zoveel van verkocht als vorig jaar."

( a d v e r t e n t i e s )