NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DE KOOPLUST VAN de Amerikaanse consument mag de wereldeconomie het afgelopen jaar dan van een recessie hebben gered, de grenzen van wat de VS voor de rest van de wereld kunnen doen zijn nu ook in economisch opzicht nabij. Deze week werd bekend dat in mei het Amerikaanse handelstekort met 21,3 miljard dollar een recordhoogte had bereikt. De koers van de dollar is hoog, en dat heeft het Europa en Azië mogelijk gemaakt de Amerikaanse markt te gebruiken voor hun economisch herstel. De Amerikaanse consument heeft voor de extra vraag gezorgd die een uitvoergolf mogelijk maakte. Hij geeft nu al een jaar lang meer geld uit dan hij verdient, en teert in op zijn besparingen. Dat heeft zijn prijs. Op jaarbasis stevent het Amerikaanse tekort op de betalingsbalans af op meer dan drie procent van de omvang van de economie. Dat is extreem hoog: elk jaar zuivert het buitenland de paar honderd miljard dollar aan die de Amerikaanse huishouding tekortkomt. Het buitenland financiert, kort door de bocht, zijn eigen afzet op de Amerikaanse markt.

Deze onevenwichtigheid begint zich nu te wreken. Naarmate het handelstekort groeit worden de VS, aangemoedigd door de eigen industriële lobby, assertiever op handelsgebied. Deze week werd een heffing gelegd op Europese goederen als vergelding voor de ban van de Europese Unie op Amerikaans hormoonvlees. Eerder is de invoer van producten uit onder meer Brazilië en Australië aan banden gelegd. Het al jaren broeiende handelsconflict met Japan heeft slechts een vonk nodig om op te laaien.

NIET DAT VOORHEEN een bewust Amerikaans altruïsme in het spel is geweest: niemand heeft de Amerikaanse man-in-de-straat gevraagd om zijn spaargeld op te maken. Het is de enorme koersstijging op Wall Street die de papieren rijkdom van de consument zodanig heeft opgeschroefd dat een bestedingsgolf onontkoombaar was. Ook de stijging van de dollar is geen bewust beleid geweest, en komt de VS anderszins zelfs goed uit. Met een economie die opereert op de grens van haar capaciteit is een harde munt een voorwaarde om via lage invoerprijzen de inflatie onder controle te houden. Dat wil niet zeggen dat er vanaf nu ook geen internationaal gecoördineerd beleid nodig is om de wereldeconomie weer in evenwicht te brengen. Hoewel de koersdaling van de dollar tegenover de yen en de euro deze week geen voorbode hoeft te zijn van verdere dollarzwakte, is het een kwestie van tijd voordat beleggers zich richten op het probleem van de Amerikaanse betalingsbalans. Het besef dat de financiering daarvan moeite zal kosten, zal leiden tot waardevermindering van de dollar. Dat kan op twee manieren: ordelijk of schoksgewijs. Bij een dollarschok stort het bouwwerk dat de wereld redde van de Azië-crisis snel in door een combinatie van angst voor oplevende inflatie in de VS, navenante schokken op de financiële markten en, via vermindering van vertrouwen, vrees voor een vermindering van de groei van de wereldeconomie. Om die schokken te voorkomen is een geleidelijk en ordelijk herstel van het evenwicht in de wereldeconomie noodzakelijk.

( a d v e r t e n t i e s )