NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Zakenlieden op Curaçao betalen voor tientallen Antilliaanse verslaafden een enkele reis naar Nederland. Curaçao heeft een plan voor verslaafdenopvang. Maar dat is jaren genegeerd.

Door onze redacteur MARGRIET OOSTVEEN

ROTTERDAM, 24 JUNI. Waarom besteden de Antilliaanse zakenlieden hun geld niet aan verslaafdenopvang op het eiland zelf? Staatssecretaris De Vries (Koninkrijksrelaties) vroeg dat retorisch toen hij vorige week ontdekte dat zij een enkele reis Nederland betaalden voor tientallen drugsverslaafden. De Vries meldde dat de Antilliaanse overheid Nederland "nooit" om hulp voor verslaafdenopvang heeft gevraagd. Hoe hoog staan Antilliaanse verslaafden op de agenda's?

Curaçao ligt middenin een drugstransportroute. Gekookte cocaïne, base, kost er slechts vijf gulden per portie. Nederland investeerde zeventig miljoen gulden in een kustwacht om de drugs te onderscheppen, maar de prijs van de base maakt zichtbaar hoeveel cocaïne desondanks op het eiland belandt. Met circa zevenduizend drugsgebruikers op honderdvijftigduizend inwoners kampt Curaçao nu met een enorm aantal verslaafden en een groot gebrek aan opvang. Er zijn zo'n honderdtachtig bedden, en daarmee houdt het op. Voor verslaafde kinderen bestaat op het eiland geen enkele voorziening. Ook aan preventie wordt zo goed als niets gedaan.

Sinds 1995 is er een overkoepelende stichting voor verslavingszorg op het eiland, de FMA. Directeur L. Roosberg ontwierp dat jaar direct een fors plan van aanpak. De FMA wilde het aantal opvangplaatsen en afkickcentra in vijf jaar flink uitbreiden. Inloopcentra, extra bedden, preventie, resocialisatie. Geschatte investeringskosten: ruim achttien miljoen gulden. Een groot bedrag. Maar, zou Roosberg later zeggen: De kustwacht kost zeventig miljoen. En wat heeft dat het eiland opgeleverd?

In 1996 diende de FMA het plan van aanpak in. Mèt, toen al, daarin de kanttekening: "er zijn genoeg signalen dat op dit moment drugsverslaafden van Curaçao naar Nederland reizen (...)" Het plan bereikte via het eilandsbestuur van Curaçao de Nederlandse vertegenwoordiging op het eiland. Het antwoord was: U moet voor hulp niet meer bij ons zijn.

Waar is het plan van aanpak gebleven? Sinds 1996 gaat de Stichting Sociale Ontwikkeling en Economische Bedrijvigheid (SOEB) te Willemstad daarover. De Nederlandse en de Antilliaanse overheid zouden gezamenlijk ruim honderdtien miljoen gulden in de SOEB-kas storten. Geef hulp die snel een gunstig effect heeft op de deplorabele staat van de Antilliaanse economie, was de gedachte. De Antillen zouden het geld zelf verdelen. Nederland zou zich terughoudend opstellen, zelfbestuur was het adagium. Projecten die voorheen bij de Nederlandse overheid waren ingediend, gingen voortaan naar de SOEB. Zo ook dat van de FMA. Maar directeur Roosberg bleef aandringen op bemoeienis van Nederland en integraal beleid. Volgens de FMA is het probleem te structureel voor de ad hoc-aanpak van de SOEB.

Staatssecretaris De Vries zegt nu desgevraagd dat Nederland het plan van de FMA niet onder zijn hoede kn nemen, omdat het is ingediend door het Curaçaose eilandsbestuur. Nederland kan alleen op verzoeken van de Antilliaanse landsoverheid in actie komen, zegt De Vries: "Anders zouden we ons te zeer mengen in lokaal bestuur. En zou ons het verwijt kunnen treffen dat we Curaçao bevoordelen ten nadele van de andere Antillen." Maar de Antilliaanse landsoverheid had nauwelijks aandacht voor verslavingszorg. En de SOEB negeerde de FMA tot op heden.

Dat de SOEB andere prioriteiten heeft, werd duidelijk in 1997. Toen besloot de stichting een 'inloopcentrum' voor verslaafden in Willemstad te financieren. In een voormalige leeszaal. De SOEB wilde ruim een miljoen gulden betalen om het historische gebouw in oude luister te herstellen - ongeveer evenveel als Roosberg nu jaarlijks voor de verslaafdenopvang van het Curaçaose eilandsbestuur krijgt. En hulp aan verslaafden was in de leeszaalbegroting niet terug te vinden. "Wij kunnen ons niet verenigingen met het feit dat ruim één miljoen gulden, bestemd voor de verslavingszorg, louter besteed gaat worden aan kapitaalsinvesteringen", schreef de FMA dat jaar aan de bestuursvoorzitter van de SOEB. Boven de brief: "Geachte heer Capriles". L. Capriles is voorzitter van de SOEB en directeur van de Antilliaanse Maduro en Curiel's Bank. Hij gaf vorige week in deze krant toe dat hij de tickets voor verslaafden financierde. De leeszaal staat middenin de buurt waar de overlast van verslaafden het grootst is. Vlakbij het hoofdkantoor van Capriles' Maduro-bank. "Het is noodzakelijk dat eindelijk de ideeën die er zijn ook daadwerkelijk uitgevoerd kunnen worden", schreef Roosberg in dezelfde brief aan Capriles. De bankdirecteur wist dus dat er een plan klaar lag om het probleem op het eiland zelf aan te pakken. Maar er gebeurde niets. En Capriles en zijn zakenvrienden kochten tickets.

Begin dit jaar krijgt dan de Antilliaanse minister van justitie R. Martha een wervende brief. Daarin wordt hem een voorstel voor verslaafdenopvang op Curaçao gedaan. De afzender is directeur Gerard B. van afkickcentrum De Schakel in Beekbergen, waar tientallen Antilliaanse verslaafden met hun gratis ticket terecht kwamen. Tot ze er wegliepen. Gerard B. zit sinds mei in voorlopige hechtenis op verdenking van ontucht.

In zijn brief aan Martha vraagt Gerard B. de minister "een ook voor Nederland unieke opzet" voor verslavingszorg op Curaçao te financieren. Hij rekent Martha een vriendenprijs voor. Het tarief voor opvang is "150 gulden per persoon per dag". Maar, voegt B. daaraan toe, voor veertig gulden per dag is een "maximum resultaat" ook best haalbaar. Een kwestie van personeelsbezuiniging. Ter vergelijking: verslavingsopvang kost in Nederland tweehonderd tot vierhonderd gulden per dag. Minister Martha toonde interesse. Zo krijgt het niet-erkende opvangcentrum De Schakel expansiekansen. Omdat het goedkoop is. Inmiddels heeft bankdirecteur Capriles in een open brief geschreven dat hij retourtickets voor de Antilliaanse verslaafden zal betalen. Als zij nog zijn op te sporen. En volgens staatssecretaris De Vries kondigde de SOEB deze week aan de verslaafdenzorg de komende tijd "bovenaan" de lijst te zetten. Onduidelijk is of de SOEB-gelden nu na drie jaar de FMA bereiken. Of het koopje van De Schakel.

Zie ook: Antilliaanse elite helpt junks naar Nederland
(16 juni 1999)
Nederland-route voor Antilliaanse junks
(16 juni 1999)
Een eiland overgoten met drugs
(30 november 1998)

( a d v e r t e n t i e s )