NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

BAS BLOKKER
Als ik zeg: een wijze rechercheur gaat de laatste week voor zijn pensioen in. Dan zegt u: zijn partner is een jonge hond, onstuimig en roekeloos.

Als ik zeg: de oude is zwart. Dan zegt u: de jonge is blank. Als ik zeg: twee moorden in twee dagen. Dan zegt u: een seriemoordenaar. Als ik zeg: de moordenaar laat een briefje achter met de tekst 'de weg is lang en leidt naar het licht'. Dan zegt u: een godsdienstwaanzinnige. Als ik zeg: een godsdienstwaanzinnige. Dan zegt u: hij heeft een verduisterde kamer met lichtgevende, bloedrode kruizen aan de muur.

Klopt allemaal. Aan het eind van honderd jaar cinematografie kan iedereen een scenario in elkaar zetten.

Maar laten we Seven niet tekortdoen. Voorspelbaar zou de film pas zijn als vervolgens de oude rechercheur de jonge hond leert wat hij weet, de nukkige jongere van de ervaring wijs wordt en zij samen de zaak oplossen.

Zo gaat het dus niet.

Seven is een sombere film, speelt zich af in een sombere en vervloekte stad. Niet alleen heeft de moordenaar-met-een-missie dan vijf mensen omgebracht die volgens hem vijf van de zeven hoofdzonden symboliseren: een vraatzuchtige, een hebzuchtige, een luie, een wellustige, een ijdele. Hij wendt zich ten slotte ook tot twee slachtoffers die wij onschuldig weten. En maakt ze dood.

Bovendien weten de twee agenten de zaak niet op te lossen, de moordenaar komt zich melden, dat past in zijn waanzin. En als ze dan samen met hem denken het dossier definitief te kunnen sluiten, dan nóg is hij slimmer. Zelfs de reactie van de politie regisseert hij nog. Het Kwaad overwint.

Vroeger zou geen grote filmmaatschappij erover piekeren zo'n einde in de film te laten. Onbestraft Kwaad was een van de hoofdzonden van de mainstream cinema.

Sinds The Silence of the Lambs weten we dat het mag. Daar mocht menseneter Hannibal Lecter op vrije voeten vrolijk verderpeuzelen: hij had zijn publiek immers vermaakt en en passant de politie een handje geholpen.

Seven gaat weer een stap verder.

Hoe briljant-sereen Kevin Spacey ook is als godsdienstwaanzinnige, hij dingt geen moment naar de gunst van ons kijkers. De enige die dat wel doet, de jonge hond (Brad Pitt in een ultieme James-Deanpoging), wordt gruwelijk gestraft.

Vanavond nog maar eens kijken en dan proberen te bedenken wat het over de samenleving zegt dat zo'n film een grote hit wordt.

Seven (David Fincher, 1995, VS), Net5, 22.00-0.10u.