NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

HET BEELD DAT de Algemene Rekenkamer heeft gekozen om de vier jaar geleden door het kabinet geleverde cijferreeksen over de groei van Schiphol te typeren is treffend: ,,Men koos voor zonneschijn als toekomstbeeld, sloot de ogen voor de druppels die al vielen en ging zonder paraplu op stap.''

Willens en wetens hebben de meest betrokken ministers de ogen gesloten voor de werkelijke ontwikkelingen die zich voordeden. Terwijl het aantal vliegtuigen dat Schiphol aandeed steeds spectaculairder groeide (geheel in lijn overigens met de mondiale trend), probeerden de ministers deze toename tegenover de Tweede Kamer te bagatelliseren door het referentiepunt in de tijd aanzienlijk naar achteren te schuiven. Zo vermeldde het kabinetsstandpunt over de Planologische Kernbeslissing niet de jaarlijkse groei van het aantal vliegtuigbewegingen in de jaren 1990-1994 (gemiddeld 7,9 procent), maar de groei over de periode 1980-1994 (gemiddeld 4,7 procent). Mede op basis van deze gegevens kreeg Schiphol toestemming om te groeien tot 44 miljoen passagiers in 2015.

Ook bij de prognoses van de te verwachten passagiersaantallen plaatst de Rekenkamer de nodige vraagtekens. Lage verwachtingen ontnamen het zicht op de feitelijke ontwikkelingen. Dat ook voor de te verwachten milieu-effecten discutabele cijfers zijn gehanteerd, past geheel in het patroon.

HET RAPPORT VAN de Rekenkamer schetst al met al een ontluisterende gang van zaken rondom de besluitvorming over de uitbreiding van de nationale luchthaven. Dat neemt niet weg dat de bevindingen van de Rekenkamer niet echt verrassend zijn. De afgelopen jaren is immers telkenmale gebleken dat de werkelijke ontwikkeling van Schiphol zich in het geheel niet verhield tot de indertijd geuite verwachtingen.

Het gaat er nu om wie zich de verwijten van de Rekenkamer het meest moeten aantrekken. Dat zijn allereerst de ministers die indertijd verantwoordelijk waren voor het door hen geleverde materiaal. Maar de Tweede Kamer gaat zeker niet vrijuit. Een aanzienlijk deel van het in 1995 gevoerde parlementaire debat over de verdere groei van Schiphol ging juist over het realiteitsgehalte van het cijfermateriaal. Er waren voldoende signalen - zowel van Schiphol als van milieuorganisaties - dat de prognoses niet deugden.

ER IS DESTIJDS na een taai gevecht binnen het kabinet een politieke keuze gemaakt om Schiphol te laten doorgroeien tot 44 miljoen passagiers. Als zo vaak bleek de politieke wenselijkheid in geen verhouding te staan tot de werkelijkheid. Het kabinet en in elk geval de coalitiefracties hebben bewust de andere kant opgekeken. Dat zegt iets over de verwijtbaarheid die in dit geval niet eenzijdig bij de verantwoordelijke ministers valt te leggen. Maar het maakt de zaak zelf er niet minder laakbaar om.

( a d v e r t e n t i e s )