NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Frits Abrahams
Blijken we het tóch allemaal verkeerd begrepen te hebben. Kohl, Chirac, Kok, Blair, u, ik, we hadden gewoon de Opzij beter moeten lezen. Daarin zei Duisenberg al een tijd geleden dat hij zijn termijn misschien niet volledig zou uitdienen.

Zalm kwam het ons met droge ogen vertellen in Nova. ,,Dan heeft u dus de verkeerde kandidaat naarvoren geschoven'', zei Wouke van Scherrenburg snedig. Daar had het nijvere VVD-lachertje even niet van terug.

Het gebeurde op 4 mei, toch eigenlijk de enige dag waarop we elkaar niet in de maling zouden moeten nemen.

Het is zo langzamerhand een moeilijke dag geworden voor de media. Hoe moeten ze hun publiek bedienen? De oudere generatie vindt dat ze nu wel genoeg over die oorlog heeft gehoord, de jongere generatie zapt liever naar iets vrolijks. De animo bij de omroepen om over dit onderwerp nieuwe documentaires te vervaardigen, bleek dan ook niet groot. NCRV en NPS recycleden gisteravond oud materiaal.

Alleen de praatprogramma's deden pogingen nieuwe - nou ja - invalshoeken te bedenken. Het ging met vallen en opstaan. Sonja Barend maakte een verdienstelijke aflevering met de betrokkenen bij de crèche van de Hollandse Schouwburg. Je kon er brokken 'oral history' horen die niet voor het nageslacht verloren mogen gaan.

Bij Studio NOS en Catherine had men meer moeite met de materie. De sport in de oorlog, dat leek de redactie van Studio NOS wel een goed onderwerp. Dat is het ook, maar dan moet er wel de nodige research worden verricht.

Als studiogast had Studio NOS oud-sportjournalist Herman Kuiphof uitgenodigd. Een ongelukkige keus, zoals spoedig bleek. Hoe gingen jullie nu met die joodse sporters om, wilde Van Peperstraten weten. ,,Dat heb ik niet meegemaakt'', zei Kuiphof eerlijk, ,,want mijn krant werd in 1941 verboden en de rest van de oorlog zat ik op kantoor. Vergeet niet dat ik pas in 1946 sportjournalist ben geworden.''

Tja. De redacteur die de voorgesprekken met de gasten doet, had kennelijk een off day gehad. Dat komt in de beste sportkringen voor, maar het blijft pijnlijk.

Interessanter was het gefilmde interview van Mart Smeets met oud-bokser Ben Bril. Niet zozeer om wat Bril te zeggen had, maar om de manier waarop. Zijn geheugen haperde nogal, zodat we op de achtergrond steeds zijn echtgenote Celia onzichtbaar hoorden souffleren. Haar rol werd zo dominant dat men er zelfs een ondertitel aan wijdde: 'Stem op de achtergrond: Celia Bril'. ,,Zijn het nu Duitsers of moffen voor u?'' vroeg Smeets aan Bril. ,,Het blijven moffen'', zei Bril, die Bergen Belsen heeft overleefd. ,,Moet u geen voorbeeld zijn voor de jongere generatie'', vroeg Smeets. Bril zweeg even. ,,Nee'', fluisterde mevrouw Bril toen.

Ook Catherine Keyl vroeg enkele ex-kampgevangenen naar hun huidige houding tegenover Duitsers. ,,Ik heb geen haat tegen Duitsers'', zei Jacques Tailleur. ,,Ik heb een andere mening'', zei Jules Schelvis die in Sobibor terechtkwam. ,,Hij is in Westerbork gebleven. Als ik in Duitsland kom, onderscheid ik nog altijd twee soorten Duitsers. De oude Duitsers van wie ik denk dat ze mijn beul geweest kunnen zijn, en de jonge Duiters die er niets aan kunnen doen.''

Verder werd bij Catherine het oorlogsleed, ongetwijfeld met de beste bedoelingen, op sommige momenten op een onverteerbare manier getrivialiseerd. Zo zat er een 25-jarige vrouw die ,,zó begaan was met de dingen die daar zijn gebeurd'', dat zij regelmatig bijna in haar blootje de vrieskou trotseert. ,,Om te voelen hoe zij zich voelden.'' Het was inmiddels haar levensvervulling geworden. Ook in haar geval had een intensiever voorgesprek met de redactie ons veel ongerief kunnen besparen.