NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

KAREL KNIP
Het is geen geheim dat de rubriek 'De medicijnman' op de kinderpagina van deze krant ook, en misschien wel vooral, door volwassenen gretig wordt gelezen. Er worden daar zaken besproken die de volwassene zich niet graag meer door een volwassene laat uitleggen, maar waarin hij wel diep geïnteresseerd is. Over de kinderschouder meelezend komt hij aan zijn trekken zonder gezicht en waardigheid op het spel te zetten.

Met het tv-programma 'Het Klokhuis' dat elke avond (behalve het weekend) tussen 18.40 en 18.55 wordt uitgezonden is het ongeveer net zo gesteld - er is een verdacht hoog aantal volwassenen dat de belevenissen van 'Het Klokhuis' al vele jaren op de voet blijkt te volgen. Avond aan avond bewonderen zij de optredens van de dames Ta en To, de kok, de professor uit Harderwijk, de antiquair, en de vele aanstekelijke, enthousiast gespeelde sketches die als omlijsting worden gebruikt voor het technische of culturele onderwerp dat het zwaartepunt is van de uitzending. Deze maand bestaat het programma tien jaar en dat betekent dat het aantal verschillende afleveringen inmiddels tegen de tweeduizend moet lopen. De volwassen kijker haalt daarvan, eigenaardig genoeg, niet zomaar eentweedrie veel voorbeelden voor de geest, maar het is veelzeggend dat een willekeurig geraadpleegde negenjarige - geloof het of niet - binnen vijf minuten wel zeventig verschillende items op een rij kon zetten, compleet met de presentator die het betreffende onderwerp destijds over het voetlicht bracht: Jeroen, Monique of Yvonne. (Niemand weet hoe ze verder heten).

Hoe maak je tandpasta, parfum, macaroni, drop, chocola, bier, suiker, zeer-open-asfalt-beton en alumnium. Hoe werkt een vuurtoren, een tram, een boemerang of een elektriciteitscentrale. Hoe maak je een voetbal of een fluit, hoe gaat cremeren of het afdrukken van foto's: dat is de aard van de onderwerpen die in het programma aan de orde komen.

Het Klokhuis, dat ooit met opheffing werd bedreigd, is in de loop van de jaren en zeker de laatste weken min of meer kapot geprezen. Daar is niets aan te doen. Het is een van de weinige programma's waarin de gemakzucht, geborneerdheid en zelfingenomenheid ontbreken die elders in Hilversum kennelijk zo vruchtbare bodem vinden. De volwassene die door een speling van het lot al tien jaar Sesamstraat moet aanzien, en de figuurtjes daarvan (hoe aardig ze ook zijn) zo langzamerhand wel kan schieten, die kijkt nog elke avond uit naar de begintonen van Het Klokhuis en kan nog steeds in klamme razernij vervallen als de Hilversumse vlerken de programmering weer overhoop gooiden voor een stompzinnige voetbalwedstrijd.

Tot zijn lichte gêne komt hij dingen aan de weet die hij al lang had kunnen weten als hij het zich maar had afgevraagd. Hij hoort Monique uitleggen dat een tram écht zand gebruikt voor het remmen en dat die eigenaardige klap die bijna dagelijks in Amsterdams te horen is (als een ongeluk moet worden voorkomen) wordt teweeggebracht door elektromagneten die zich aan de rails vasttrekken. Hij ziet Jeroen rijden op een fiets met wielen die zijn uitgerust van touwtjes in plaats van spaken, aldus min of meer aannemelijk makend dat de spaken vooral op trek en niet op druk worden belast. Een andere keer wordt het geheim van boogbruggen of duikboten gedemonstreerd. Enzovoort, enzovoort.

Wie zelf wel eens voor de taak staat een technische probleem in weinig woorden op te helderen heeft diepe bewondering voor de schijnbare moeiteloosheid waarmee dat dagelijks in Het Klokhuis gebeurt. Hij weet hoeveel geploeter en voorbereiding voor de kijkers verborgen worden gehouden. Het Klokhuis is een fenomeen.

Het klokhuis, van maandag tot en met vrijdag, Ned.3, 18.43-19.02u.