NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

EEN HUISARTS in Limburg is onlangs veroordeeld tot zes maanden gevangenisstraf waarvan drie voorwaardelijk wegens belastingfraude. De Fiscale inlichtingen- en opsporingsdienst ( FIOD ) haalde echter heel wat meer dan verzwegen belastingpenningen naar boven, namelijk sterke aanwijzingen van een bloeiende dopingpraktijk. De betrokken medicus was jarenlang ploegarts geweest in de Tour de France. Coureurs en soigneurs hadden volgens de fiscale speurders met zijn hulp veelvuldig gebruikgemaakt van verboden middelen.

Het is een publiek geheim dat geen renner de Tour alleen op biefstuk kan rijden, zoals de legendarische Wout Wagtmans het in 1961 uitdrukte. Hij sprak van het slikken van stimulerende middelen ,,alsof het suikergoed van Sinterklaas'' was. Gevaarlijk suikergoed, zoals de tragische dood van Tommy Simpson op de Mont Ventoux ook al vroeg duidelijk maakte. Inmiddels is de kunst van doping verder verfijnd, zowel wat de toepassing betreft als het wegwerken van de sporen.

Doping is niet alleen in medisch opzicht een bedreiging voor de sport. Het werkt een sfeer van onoprechtheid en heimelijkheid in de hand. Iedereen weet ervan, maar het parool is ,,mondje toe''. Het zou helpen wanneer de officiële sportinstanties wat minder krampachtig zouden doen over farmacologische begeleiding van sportlieden. Maar er blijft altijd een categorie verleidelijke substanties waar sportlieden toch echt vanaf moeten blijven in belang van een level playing field. Intussen groeit de aandrang te gebruiken alleen maar. En daarmee het zwarte circuit.

DAT DE SAMENZWERING van de stilte rond de grote wielersport door de zaak tegen de Limburgse huisarts is doorbroken, is van niet te onderschatten belang. Deze doorbraak heeft echter een keerzijde; zij was alleen mogelijk met behulp van een massale inbreuk op het medisch beroepsgeheim. De rechtbank in Maastricht heeft de FIOD dan ook op de vingers getikt. Hij had zich moeten beperken tot de fiscale informatie en niet patiëntengegevens mogen meenemen.

Dit had eventueel kunnen betekenen dat men de fiscale strafzaak niet rond had kunnen krijgen. Deze prijs hoefde in het geval van de Limburgse arts niet te worden betaald, getuige de veroordeling, maar hij is dat in beginsel waard. Mensen moeten de zekerheid hebben dat hun persoonlijke aangelegenheden veilig zijn bij een arts. Deze zekerheid verdraagt eigenlijk geen uitzondering, zelfs niet als het gaat om een onfrisse praktijk als doping. Strikte vertrouwelijkheid opent mogelijkheden voor misbruik, maar de remedie is niet het geheim op straat te gooien doch om de medische zelfcontrole aan te scherpen.

HET MEDISCH beroepsgeheim staat onder druk en niet alleen in de dopingaffaire. De voorzitter van de Vereniging voor gezondheidsrecht waarschuwde in haar jongste jaarrede dat politie en justitie steeds vaker proberen rond te neuzen in de medische zorgverlening. In Brabant is er zelfs een speciaal convenant over gesloten tussen politie en ziekenhuizen. Minister Borst (Volksgezondheid) heeft het op verzoek van de Tweede Kamer bekeken. Zij concludeerde dat het juist erg ,,praktisch'' is.

Volgens de minister is het een voordeel dat zo'n convenant voor de politie ,,nog eens duidelijk maakt wat zij wel en niet van hulpverleners mag vragen''. Een dergelijke open formulering kan moeilijk gelden als een ontmoediging. ,,Het medisch beroepsgeheim staat voorop'', verzekert Borst. De Limburgse zaak herinnert er aan dat het ook moet worden verdedigd.

Voor de sportwereld geeft het te denken dat de dopingaffaire naar buiten moest komen via een fiscale toevalstreffer. Toch wordt er al heel wat op doping getest. Kennelijk schort er wat aan de accreditatie van de begeleiders.