U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.
    R A D I O  &   T E L E V I S I E  
NIEUWS  | TEGENSPRAAK  | SUPPLEMENT  | AGENDA  | ARCHIEF  | ADVERTENTIES  | SERVICE 

  NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e


Televisie

Radio

F I L M   V O O R A F :
Bullitt

BAS BLOKKER
Peinzend schiet Steve McQueen de schurk dood. Net zoals hij eerder peinzend twee onder-schurken zag verbranden op een pompstation en peinzend zijn vrouw liet uithuilen. En zoals hij straks peinzend zijn overwinning zal vieren met een welgemeend 'to hell with you' tegen Robert Vaughn - die juist altijd grijnst en glimt.

Lachen moet Steve zeer doen. In Bullitt trekt hij één keer, bij wijze van beleefdheid, voor een verpleegster een glimlach door zijn lippen. Au.

Dit is waarom Bullitt een 'harde actiefilm' wordt genoemd. Dit is van vóór de tijd van de ironie. Van vóór Pulp fiction en vóór de Die Hard's, waar de helden eigenlijk ook maar gewone jongens zijn die er wel lol in hebben en die elkaar na afloop een hug geven en zeggen love you, man.

Steve geeft niemand een hug. Hij gaat naar huis. Douchen. Slapen. Denk ik.

Bullitt wordt ook 'gedateerd' genoemd. Ik snap wel waarom. Er zit van die slepende, halfzachte jazz-muziek in, die voorgoed in het museum is bijgezet in het begin van de jaren zeventig.

Maar de manier van kijken van regisseur Yates, de ruimte die hij laat voor 'uitloop' in sommige scènes (waarin Steve even link mag peinzen) en zijn zuinigheid met woorden komen nog altijd over. Bullitt is geen stupide actiefilm. Hij is van vóór de tijd van Jean-Claude van Damme, die wel peinst, maar niet omdat hij nadenkt. Van vóór Steven Seagall, die zijn derdegraads brandwonden kan blussen met een klodder spuug en zijn kogelgaten dept met een schone zakdoek. De collega van Steve wordt in zijn been geschoten en daarmee is hij voor de rest van de film uitgeschakeld.

Bullitt is om één enkele reden klassiek geworden. Dit was de eerste uitgebreide auto-achtervolging door het heuvelige en bochtige parcours van San Francisco. Met de camera in de auto gemonteerd is de race behoorlijk effectief. Vooral het ploffen na een steile helling doet telkens even pijn.

En Steve? Steve zweet niet, lacht niet, peinst gewoon een beetje en rijdt ons misselijk in zijn kekke sportautootje.

Bullitt (Peter Yates, 1968, VS). RTL5, 20.30-22.35u., onderbroken door reclame.

NRC Webpagina's
4 DECEMBER 1997


    Bovenkant pagina

NRC Webpagina's © NRC HANDELSBLAD (web@nrc.nl)