R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
Televisie
|
F I L M V O O R A F :
Bad Timing
JOYCE ROODNAT
Bad Timing werd één week vertoond, in één bioscoop in Amsterdamen en daarna sporadisch in het land. Zij die hem waren gaan zien, vormden vanzelf een klein geheim genootschap. Ontdekken dat iemand ook Bad Timing had gezien was sinds die tijd synoniem met het herkennen van een soul mate. De ster van de film was Art Garfunkel. Aan hem denkt nu niemand meer, maar toen was hij een beroemde popster. Op dat vlak was hij net op zijn retour dus klaar voor een carrière als filmster - popsterren denken immers dat acteren geen vak is maar een kwestie van je nadrukkelijk manifesteren, met een reeks van wanhopig slechte films als resultaat. Maar het moet worden toegegeven, Garfunkel deed het niet slecht in Bad Timingals de psychiater die volslagen in de war raakt onder invloed van de zelfvernietigende praktijken van een patiënte. Die patiënte wordt gespeeld door Theresa Russell, meteen briljant in haar filmdebuut. De psychiater geneest haar niet, zij maakt hem gek. Abject. Een man die iets verregaand immoreels doet. En er is een lijk, er komt een politieonderzoek. En daar is hij: Harvey Keitel als de rechercheur die dit zaakje moet onderzoeken. Moord of niet? En zo niet, wat is hier dan wel gebeurd? Keitel laat ons aanschouwen hoe de rechercheur wordt overweldigd door zijn instinct. In een prachtige, geladen, typische Roeg-scène probeert hij de pyschiater tot een bekentenis te brengen. Maar nee, hij slaat zelf aan het vertellen, in een lange, ultranerveuze monoloog, vult hij alles zelf in. Hallucinerend en steeds meer gaga. Net als de hele film.
Bad Timing (Nicolas Roeg, 1980, VS). Veronica, 22.20-0.29u., onderbroken door reclame.
|
NRC Webpagina's
2 DECEMBER 1997
|
Bovenkant pagina |