NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur GUUS VAN HOLLAND
KIEV, 27 NOV. Wie dezer dagen in Kiev aan de poort van het Stadion van de Republiek voor één dollar een speldje heeft kunnen bemachtigen van Oleg Blochin, de legendarische voetballer van Dinamo Kiev, moet volgens de verkoper de koning te rijk zijn. Een programmaboekje uit 1986, het jaar dat de beroemde club de Europa Cup voor bekerwinnaars won? Eén dollar. Vanuit donkere hoeken van het stadion duiken jonge mannen op om speldjes, foto's, kalenders en entreekaartjes aan westerse bezoekers te verkopen. Relikwieën uit vervlogen tijden zijn handelswaar geworden in de republiek Oekraïne.

Oudere mannen kunnen hun gevoel van trots en weemoed naar glorieuze tijden nauwelijks onderdrukken wanneer je ze even later de jachttrofeeën laat zien. Op het veld van het indrukwekkende stadion stoeien voetballers van PSV ter voorbereiding op het Champions League-duel met Dinamo Kiev met een bal. Maar de mannen aan de rand van het gras hebben meer aandacht voor herinneringen aan grote voetballers als Blochin, Demjanenko, Baltasja, Bal, Yaremtsjoek, Belanov, Koeznetsov, Michailitsjenko, Rats en Zavarov. In niet meer dan twee woorden Engels en drie woorden Duits proberen ze duidelijk te maken hoe goed die spelers waren. Ze komen handen en voeten te kort om de kwaliteiten van hun voetbalhelden uit te beelden.

Het was anders dan nu, weten ze. ,,Kiev tegen Moskou'', zegt de een en hij wijst naar het oosten. ,,Kiev mocht niet winnen, maar won toch van Spartak, Torpedo en andere clubs uit Moskou. Wij van Oekraïne hebben het voetbal uitgevonden. Wij hadden Blochin en wij hadden Lobanovski.'' Wanneer de naam Lobanovski valt, zeggen twee andere mannen in koor Loban, ze knikken en ratelen verder.

Het woord 'magie' valt, en 'professor', een van de mannen roept: ,,Godfather of Ukrainian football.'' ,,Lobanovski was tegen Moskou'', zegt er een. Loban was zelf ook een goede voetballer, vertelt een ander. De gebarentaal die wordt aangewend kan maar tot één conclusie leiden: hij schoot uit een hoekschop rechtstreeks de bal met veel effect in het doel, als een vallend blad.

Ze vragen om het programmaboekje waarin de foto's staan en vertellen waar hun helden van vroeger nu vertoeven. Demjanenko en Michailitsjenko zijn trainer bij Dinamo, Baltasja is trainer in Schotland, Bal is trainer in Israel, Belanov is manager bij het Oekraïense Metalurg, Rats trainer bij Ferencvaros, Bessanov trainer bij CSKA Kiev, Koeznetsov is bankier, Blochin woont in Griekenland en Zavarov in Frankrijk, ,,vriend van Platini'', wordt er bijgezegd. Ze zijn dus allemaal goed terechtgekomen, nadat ze bijna allemaal als voetballer bij buitenlandse clubs waren mislukt.

Evenals na de succesvolle periode van eind jaren tachtig, waarin alle Dinamo-spelers deel uitmaakten van het elftal van de Sovjet-Unie dat in 1988 de EK-finale van Nederland verloor, dreigt opnieuw een uittocht. Maximov vertrekt morgen naar Werder Bremen, Sjevtsjenko staat in de belangstelling van AC Milan en Manchester United, dat 20 miljoen dollar heeft geboden, Kosovski heeft een Duitse aanbieding en Rebrov heeft de keus uit drie Italiaanse, vier Spaanse en twee Engelse clubs.

,,Maar hun hart ligt bij Dinamo'', zegt voorzitter Soerkis. ,,Sjevtsjenko en Rebrov zijn er juist trots op dat Dinamo Europa gaat veroveren. Het grote geld is nu nog niet interessant voor hen. Bovendien heb ik gezegd, dat ze niet te koop zijn. Maximov wilde vorig jaar al weg en verlengde daarom zijn contract niet. Maar hij is voorlopig de laatste.''

De 23-jarige Sergej Rebrov, de aanvaller die vorig jaar topscorer was, geeft toe dat hij wel een keer naar het Westen wil. ,,Maar het is nu juist een uitdaging voor ons van Kiev de grote, rijke clubs van West-Europa te verslaan. Dat geeft mij en de anderen kracht, een gevoel van trots.'' Volgens de mannen aan de rand van het veld verdienen de spelers van Kiev duizend dollar en hebben ze een grote auto en een groot huis van de club gekregen. ,,Allemaal rijk'', weet er een. ,,Maar goede voetballers mogen in Oekraïne rijk zijn. Ze geven ons wat we willen, goed voetbal.''

In de republiek die zo groot als Frankrijk is en 52 miljoen inwoners telt, zijn de mensen na de recente successen van Dinamo volgens Lobanovski ,,dronken van geluk''. ,,Maar'', zei de trainer. ,,Dinamo is alleen de beste club van Oekraïne en misschien de beste van heel Oost-Europa, verder hebben we nog niets bereikt. We zijn nog lang niet in de finale, zoals de mensen hier denken. Dinamo won in Eindhoven van PSV. Maar daarom is het nog niet vanzelfsprekend dat we in Kiev winnen. We zullen onze verdediging moeten versterken en de hulp van de 100.000 supporters hard nodig hebben.''

Lobanovski herinnerde aan de mislukte kwalificatie van het nationale elftal van Oekraïne voor het wereldkampioenschap. ,,Ook toen dachten we even van Kroatië te winnen. Maar dat lukte niet en heeft de mensen hier enorm teleurgesteld. Dus laat de euforie nog maar achterwege.'' De mannen aan het veld slaan zich voor het hoofd als de wedstrijd van twee weken geleden tegen Kroatië ter sprake komt. Een Oekraïens doelpunt werd om onduidelijke reden afgekeurd. ,,Scheidsrechter, geld'', zegt een man. ,,Oekraïne mocht niet naar het WK. Morgen neemt Dinamo revanche.'' Hij wijst naar de tribunes en zegt ,,morgen, veel mensen, veel lawaai, allemaal trots op Oekraïne.''