NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

FRITS ABRAHAMS
De grenzen van de roddelbladen gaan verschuiven: meer in de richting van de roddel. Waarom? Omdat het slechter gaat met de roddelbladen.

Ziedaar de mening van Leo van Rooijen, hoofdredacteur van Story, gisteravond in De kwestie bij RTL 5. Hoe bestaat het: eindelijk eens een ándere roddel-hoofdredacteur dan Hummy van der Tonnekreek te gast in een praatprogramma.

Rick Nieman, presentator van De kwestie, vroeg zich hardop af waarom beroemde roddels die al jaren in journalistieke kringen circuleren, nooit de openbaarheid bereiken. Hij noemde enkele voorbeelden.

Een premier van christen-democratische huize zou een verhouding hebben gehad met een tv-presentatrice. Een minister van het huidige kabinet hangt in zijn vrije tijd in sm-tuigjes. Een prostituee heeft haar herinneringen aan de bezoekjes van een bekende tv-presentator opgeschreven.

Dat laatste klopte in ieder geval, merkte Van Rooijen achteloos op. Het manuscript lag bij hem op de plank, maar het zou er nooit vanaf komen, omdat hij bij publicatie op een boete van vijftig tot honderd mille rekende. Die kosten haalde hij er nooit uit.

Een opportunistische reden dus. Bleef de vraag: waar liggen de grenzen? Van Rooijen: ,,Stel dat ik De Hoop Scheffer in een bordeel aantref. Dan publiceer ik, want het CDA heeft het gezin als item uit de kast gehaald en dat rijmt niet met dat bordeelbezoek.''

Frits Wester, politiek redacteur van RTL, was heel wat terughoudender. Hij kende de roddel over de sm-liefhebber in het kabinet, maar hij zou er nooit iets mee doen. ,,Politiek niet relevant.'' Wester: ,,Pas als hij chantabel is geworden door drank of seks, kan het een verhaal worden.''

Westers standpunten klonken nobeler dan die van Van Rooijen, maar de praktijk zou wel eens weerbarstiger kunnen zijn dan hij gemakshalve aanneemt. Want 'chantabel' is een zeer rekbaar begrip. En wat doet de serieuze pers als de roddelpers een volgende premier - al dan niet van christen-democratische huize - wél aan de schandpaal nagelt als hij vreemdgaat? Stel dat er onrust ontstaat in zijn fractie - wat dan?

VPRO's filmprogramma Stardust bracht een interview met Paul Schrader, voormalig filmcriticus, scenarioschrijver van o.a. Taxidriver en regisseur van American Gigolo. Hij bleek een ontgoocheld filmmaker die geen spaan heel liet van de huidige filmproductie door Hollywood.

Schrader: ,,Films hebben geen doel meer. Ze dienen alleen tot vermaak. De mensen nemen film niet meer serieus. Hollywood heeft de mensen steeds dommer gemaakt (...) Hollywood weet wat de markt vraagt en dat bieden ze.'' Ook een film als Pulp Fiction kon in zijn ogen geen genade vinden. ,,Het is een film over een ironische held... we leven in een cultuur van de ironie, een doodlopende steeg, want het is een cultuur zonder context.'' Hij vond Pulp Fiction technisch wel knap gemaakt, maar 'in de kern leeg'. Laatst was hij naar De avondmaalsgasten van Bergman geweest. Een schokkende ervaring, vond hij, omdat het herinnerde aan een tijd waarin het normaal was dat een film een intellectuele ervaring opleverde.

Schrader werd op het laatst wel heel erg doemdenkerig: álle kunstvormen, ook de roman, bleken in een malaise te verkeren. Maar de filmliefhebbers zullen veel in zijn standpunten herkennen. Ook de makers van Stardust sympathiseren ermee, vermoed ik, want ze hebben dergelijke sombere visies van regisseurs (Wenders!) vaker doorgegeven.

Des te opvallender dat ook Stardust kritiekloos meedoet aan de hype rond de pas uitgebrachte film LA Confidential. ,,Intelligent en spannend, de Chinatown van de jaren negentig'', ronkte men bij Stardust. Ik ben die film gaan bekijken, want ik houd van het genre, maar het werd een zware teleurstelling. Een mooi aangeklede film met een verhaal van niets. Alles conform het moderne filmcliché dat de misdaad hoofdzakelijk in politiekringen gezocht moet worden. Elke diender is corrupt, en ze slachten elkaar allemaal af. Bij elke politiechef hoor je tegenwoordig als bioscoopganger te denken: hij ziet eruit als Nordholt, maar hij handelt als (of mét) Etienne U.