NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

ROB BIERSMA
Het begon met dreigende muziek en donkere luchten boven groene polders. Onnozele koeien, onbekend met de gevaren die hun wachten, lopen loeiend door het beeld. Dan komen verontruste boeren aan het woord. In het Noord-Hollandse Beets heerst de laatste jaren een geheimzinnige koeienziekte. De dieren krijgen zweren, problemen met de gewrichten en soms inwendige ontstekingen. Tot voor kort was het niet dodelijk geweest - de koeien konden nog voor de slacht verkocht worden - maar de ellende in de stal was vreselijk. Onlangs was er zelfs een koe dood in de wei blijven liggen.

De rechtschapen veehouders die hun leed vertelden in Zembla (Vara, NPS), waren geloofwaardig. Hun wanhoop was oprecht: We doen toch alles goed? En toch geven de deskundigen, die niets kunnen vinden, ons de schuld.

De mogelijkheid werd geopperd dat het slootwater dat de koeien dronken, besmet was. De riooloverstort, die enkele keren per jaar na een zware regenbui ongezuiverd water op de polder loosde, was inderdaad verdacht. Bij onderzoek door de Gezondheidsdienst van Dieren in Deventer bleek dat het bacteriegehalte in de sloot veel te hoog was. Inspecteur G. Counotte veronderstelde dat de weerstand van de koeien hierdoor verminderd raakte: ,,Dit is dan een soort koeien-aids. Ze krijgen hierdoor van allerlei ziekten.''

Een bestuurlijk probleem is dat waterschap en gemeente zich niet verantwoordelijk voelen voor slootwater. Tot zover had Zembla een sterk onderwerp.

Jammer, zo niet dom, was dat op het laatste moment een tweede onderwerp door het programma gemonteerd werd, dat met slootwater niets te maken had. Het waren de alarmerende bevindingen van de Antwerpse toxicoloog Schepens die stelde dat de bodem in het gehele Nederlandse veenweidegebied - praktisch half Nederland - door opwelling van olieresiduen uit het Noordzeegebied vergiftigd werd met methylisothiocyanaat, een eindprodukt van de ontleding van kooldisulfide (CS2). Deze wilde hypothese werd niet gesteund door enig onderzoek, maar toch was Schepens zeker van zijn zaak. Zembla had nog het fatsoen om enkele flitsen te vertonen van Nederlandse toxicologen die het verhaal van Schepens onbewezen en ongeloofwaardig vonden. Maar het kwaad was al geschied. Wordt het nou nooit wat met wetenschap op de televisie?