NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

HANS MOLL
Het gerechtelijk laboratorium in Rijswijk doet goed werk. Er is niks mis met hun DNA-, bloed- of vezelonderzoek. Lijken en lijkdelen worden keurig nageplozen. Met bloed en andere lichaamsvochten besmeurde kledingstukken worden met liefde tegen het licht gehouden en slag-, steek- en snijwapens geven onder de microscoop zonder morren hun geheimen prijs. Boeven beven bij de gedachte alleen dat hun sporen in Rijswijk belanden. Niets dan lof voor het lab dus. Maar waar hebben we in godesnaam een soap over het gerechtelijk laboratorium aan te danken? Wat hebben we misdaan dat we worden gestraft met een stel ondermaatse acteurs die op de tv flutverhaaltjes naspelen waarin steeds dit laboratorium opduikt? Dertien lange delen telt Het Sluitend Bewijs dat door de EO wordt uitgebracht - alle 'gebaseerd op waargebeurde zware misdrijven' - en waarvan morgen de eerste aflevering wordt uitgezonden.

Neem aflevering 3 van Het Sluitend Bewijs, dat Gedeelde smart heet. Een man is door zijn vrouw met het landbouwgif thallium vergiftigd, blijkt tegen het eind van deze aflevering. Als het echt een onverwachte ontknoping zou zijn had ik dat niet verteld natuurlijk. Maar voor wie zich niet geeuwend door het dorre spel van bordkartonnen acteurs wil laten slepen zeg ik het al vast. Want wat Peter, Jenny en George voor de camera's aanrommelen behoeft geen enkele krans, om nog maar te zwijgen van het spel van Robert.

Peter, Jenny en George zitten in een Rechereche Bijstandsteam en Robert speelt de 'nieuwe projectleider'. Robert zet een soort Brinkmannetje neer, type tekkel die probeert te blaffen als een bouvier. ,,Als ik zeg negen uur, bedoel ik negen uur en geen minuut later''. Zo'n fluim zou geen twee minuten worden gedoogd op de werkvloer. Een beetje ervaren rechercheur eet twee Brinkmannetjes per dag. Als hij in een goede bui is.

En dan is er nog een vrouwelijke rechercheur met de uitstraling van een tweedehands baksteen. In werkelijkheid kunnen zulke mensen tot hun pensionering in een verhoorkamer blijven zitten met een verdachte voordat hij ook maar iets zal zeggen. Ik zou nog niet eens bekennen dat het regent buiten met een Jenny voor me. Zit je verbijsterd naar dit gestuntel te kijken komt opeens het lab in beeld. Gedragen spreekstem vertelt over gaschromatografie, vingers in rubberen handschoenen beroeren poeder, een vlammetje licht op en pats daar scheurt een acteur weer een clausje open. ,,Elkaar op de schouders kloppen doen we wel als het onderzoek is afgelopen'', zegt Robert tegen zijn ondergeschikten wanneer een 'doorbraak' wordt gespeeld. En weer zegt niemand 'Af Robert! Af!'

De enige die een klank van waardering oproept is de moordenares. Oogt goed, bekt lekker en komt allerwege overtuigend over. Zonde om haar tot moordenares te verheffen en na één moordje - ik zou er als advocaat als alles tegenzat hier onmiddellijk een doodslag van maken - uit de serie te verbannen. Had van haar een seriemoordenares gemaakt en haar allerlei moorden laten plegen. Iedere aflevering kloppen Peter, Jenny en George dan weer bij haar aan. ,,Waar was u achttien oktober?'' Vervolgens de spreekstem van het Gerlaben wondere handelingen in beeld die onderzoek suggereren. Ondertussen Robert laten blaffen en Peter, Jenny en George blind in het rond laten tasten. Als ze iedere aflevering zouden zeggen: ,,We begrijpen er niets van, laten we het dossier maar sluiten'', zouden ze in ieder geval geloofwaardiger zijn dan nu.

Waarom wordt het Gerechtelijk Laboratorium niet gewoon met een documentaire geëerd? Te moeilijk? Privacy problemen? Aan het vermogen tot acteren van de gerechtelijke laboranten kan het niet liggen. Een docu-drama heet dit. Waarom krijgen deze acteurs eigenlijk geen klompen aan om over het toneel te lopen?

Het sluitend bewijs, EO, morgen, Ned.2, 21.00-21.35u.