NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Door onze redacteur GUUS VAN HOLLAND
NIJMEGEN, 22 SEPT. Buiten de landsgrenzen kan het nieuwe Ajax nog nauwelijks een clubje uit Slovenië aan, maar erbinnen heeft het na zes wedstrijden geen punt verloren en zelfs 28 maal gescoord. Gisteren voegde de Amsterdamse ploeg in Nijmegen tegen NEC weer een 4-1 overwinning toe aan de zegereeks in de eredivisie. Maar gezien de tegenstanders die Ajax tot nu toe heeft ontmoet en het gelijkspel in Maribor, is het nog maar de vraag of het team van trainer Olsen werkelijk zo goed is.

De Ajacieden mogen dan in Nederland veel doelpunten maken, hun spel is zeker niet opwindend. Op een paar spaarzame acties en een paar mooie treffers na, heeft Ajax nog lang niet het niveau bereikt van de Europese top van nu. Het is tekenend dat Litmanen die traag, voorzichtig en langdradig speelt en nog allerminst in topconditie is na zijn langdurige blessureperiode al tot de uitblinkers behoort. En ook de 33-jarige Michael Laudrup kan in zijn weliswaar nog altijd fraaie stijl zelfs in een laag tempo de toon zetten.

In de verdediging moet dit seizoen de 36-jarige Blind al zijn routine, inzicht en vechtlust aanwenden om Ajax leed te besparen. Oliseh is zeker een wonderschone voetballer, maar als centrumverdediger voelt hij zich niet op zijn gemak wanneer hij een tegenstander voor de voeten moet lopen. En dan is er Frank de Boer, die dit seizoen zijn superieure positie als centrale verdediger heeft moeten inruilen voor zijn oude linksbackplaats, een plaats waar hij weer echt en scherp moet verdedigen en zowaar snelle vleugelspelers achtervolgen. Daar vergaat hem duidelijk - en begrijpelijk - de lust in voetballen.

Frank de Boer maakt, zoals gisteren tegen NEC, zelfs opvallend veel overtredingen en mag zich nog gelukkig prijzen dat hij wordt beschermd door de arbitrage. Gisteren kreeg hij een gele kaart en ontsnapte hij aan de tweede. De Boer werd een keer witheet op zijn medespelers - vooral broer Ronald - omdat hij zich uit de naad moest lopen om een tegenstander af te stoppen. Kort daarop mocht hij een strafschop nemen. De Boer deed dat zo arrogant dat hij de bal tegen de buitenkant van de paal trapte. Pas nadat De Boer weer in het centrum (op de plaats van Oliseh) mocht spelen en Sier zijn positie innam, was hij bijna de oude vertrouwde Frank de Boer. Na een weergaloze aanvalsactie van hem kon Laudrup halverwege de tweede helft Ajax naar 4-1 schieten.

Ajax heeft nog niet op z'n best hoeven te spelen om koploper van de eredivisie te worden. Het verweer dat Vitesse, Utrecht, RKC, Groningen, Fortuna en NEC boden, was ronduit zwak. Deze week volgt MVV dat nog geen punt heeft. Misschien dat zaterdag, wanneer Ajax naar Heerenveen gaat, voor het eerst een beetje tegenstand mag worden verwacht. Mogelijk dat dan de verdediging eens een proeve van bekwaamheid moet afleggen. Maar het lijkt er op dat zelfs een matig spelend Ajax, gevolgd door het sukkelende PSV en zowaar het matige Feyenoord, de rest van de Nederlandse clubs boven het hoofd groeit. Dat belooft weinig goeds voor de Nederlandse competitie, waarin het niveau toch al ver beneden dat van veel buitenlandse competities aan het dalen is - zie de Europese bekertoernooien.

Wedstrijden in Nederland van de drie topclubs tegen de andere clubs kennen nauwelijks nog spanning, om over topniveau maar te zwijgen. Met respect voor de kleine clubs, zoals het dappere NEC, het verschil met de top wordt te groot en zal nog groter worden naarmate de kloof tussen financieel en voetbaltechnisch vermogen groeit. De tegenstand mag dan aandoenlijk zijn, de wedstrijden wordt er niet levendiger door.

Wanneer NEC alleen al had kunnen beschikken over de spelers die op de reservebank van Ajax zaten (Sier, Grim, Dani, Benni, Melchiot, Gorré en Hoekstra), op de tribune of thuis (Witschge, Sibon, Santos, Veldman, Reuser, Juan, Ledezma en zo verder) zou het nog kansloos zijn geweest.

NEC, dat gisteren niet kon beschikken over zijn eeuwige 'talent' Ellerman, deed wat van een kansloos elftal voor eigen publiek werd verwacht. De ploeg wilde aanvallen. Maar om een of andere reden stond NEC na vier minuten al met 1-0 achter. Oliseh werd bij een hoekschop van Rudy vrijgelaten en kon de bal in het doel koppen. Om de spanning er in te houden mocht drie minuten later Van Eijkeren uit een hoekschop van Jansen de bal van de Ajax-verdediging ook raak koppen: 1-1. Vervolgens zag Bociek een omhaal mislukken en Frank de Boer moest zelfs aan de noodrem trekken (dus een gele kaart) om een NEC-aanval te smoren.

De meeste Ajacieden speelden slordig en traag (het veld zou te droog zijn) en liepen te hoop in het centrum van de NEC-verdediging. Babangida kon nauwelijks worden aangespeeld omdat hij zich veelvuldig voor het doel ophield. Laudrup liep eenmaal aangespeeld vaak met de bal het strafschopgebied binnen en Litmanen meende steeds eerst de bal te moeten aannemen en een overbodige beweging te maken alvorens hij naar een andere Ajacied passte. Het schot waarmee de Fin na een actie van Laudrup Ajax naar 2-1 bracht kwam ook fortuinlijk tot stand. Maar de manier waarop Litmanen zich vlak voor rust vrijspeelde en zijn ploeg naar 3-1 schoot was zeer fraai.

In de tweede helft leek Ajax zonder inspanning uit te lopen naar een grote overwinning. Maar eerst verzuimde Laudrup (inmiddels in het centrum spelend) doelman Roorda te omspelen en later werd hij door Roorda in het strafschopgebied gevloerd, waarna Frank de Boer de penalty miste. NEC-spits Bociek maakte het intussen Oliseh lastig en zijn ploeggenoot Pothuizen had pech dat zijn inzet via doelman Van der Sar de paal trof. Laudrup maakte in de 28ste minuut toch de vierde treffer. Maar toen had NEC het al gezien. De Nijmeegse supporters, die de laatste weken in opspraak waren geraakt door vechtpartijen en vernielingen, waren in slaap gevallen en het elftal van trainer Calderwood droomde al van tegenstanders van gelijk niveau, ploegen waarvan het mogelijk wèl kan winnen.