R A D I O & T E L E V I S I E
|
NIEUWSSELECTIE Televisie
|
T V V O O R A F :
Moraliteit in een vrolijk jasje
RAYMOND VAN DEN BOOGAARD
Kosten noch moeiten zijn gespaard om deze moraliteit - de veertigste aflevering alweer - een vrolijk aanzien te geven: een vlotte presentatrice, een kleurig decor, grappige filmpjes. Er is ook gelegenheid tot biechten: een drietal pannelleden, onder wie iemand met een Haags accent en een vetkuif die eruit ziet als de archetypische 'aso', laat af en toe weten ook wel eens een pekelzonde te hebben begaan, of te hebben willen begaan. Maar het meest heeft me toch de verbeelding van de duivel in de 'Aso-show' getroffen. In de aflevering van vanavond heeft de Antichrist de gedaante aangenomen van een allerschattigst meisje dat schoonheid paart aan guitige overredingskracht. Er zijn, denk ik, maar weinig mannelijke Nederlanders die zonder aarzeling haar uitnodiging zouden afwijzen om met een steen haar autoruitje in te slaan zodat ze de gestolen radio bij de verzekering kan claimen, of te knoeien met de groentenweegschaal in de supermarkt. Ernstig de mist in gaat het programma echter als er een poging wordt gedaan om te debatteren over de groentijd van studentenverenigingen. Het begint met een gefilmd item dat van zeer slechte smaak getuigt: een studentikoos type van mannelijken kunne houdt op straat twee meisjes gevangen. De ene staat in een schandblok, de tweede moet geknield op suggestieve wijze bananen verorberen. De mannelijke student maakt inmiddels de beide meisjes uit voor slet, sloerie en hoer, en verzoekt een voorbijganger om deze behandeling voort te zetten zodat hij even een biertje kan gaan halen. Het is zeker interessant om te zien dat sommige voorbijgangers hiertoe min of meer aarzelend bereid zijn, terwijl een ander - afkomstig uit Costa Rica, laat het commentaar nadrukkelijk weten - de beide meisjes resoluut uit hun benarde positie bevrijdt en daarna die etter opwacht. Vervolgens wordt bij de discussie in recordtijd zoveel overhoop gehaald over groen- en introductietijden, dat het de kijker duizelt. Soms al uit de jaren vijftig daterende schandalen (de zgn. Tres-affaire, het Dachautje-spelen op het Amsterdams Studentencorps waarbij een der pannelleden overigens aanwezig blijkt te zijn geweest zonder dat hij daarop verder wordt ondervraagd) passeren de revue. Nergens wordt eigenlijk goed duidelijk dat deze excessen behoorden tot een ouderwets soort groentijd dat in de jaren zeventig goeddeels uit het studentenleven was verdwenen, en dat het psychisch maltraiteren van groenen, of feuten, of nuldejaars of hoe men het groentijdsmateriaal verder ook wil omschrijven, sinds de jaren tachtig een opvallende come-back heeft gemaakt. En dan met name op straat, waar de oude groentijd zich toch vooral binnenskamers placht af te spelen. Bepaald vreemd is de conclusie van de presentatrice van de 'Aso-show' na dit alles, ,,dat iedereen zelf moet weten wat hij doet''. Mij dunkt dat als je ziet hoe iemand voor je deur meisjes ketent en ze luid voor slet en sloerie uitmaakt, eerder het uitdelen van een forse kaakslag op zijn plaats is. Maar zulk krachtdadig ingrijpen mag van nieuwerwetse pastoors kennelijk niet meer verwacht worden.
Aso-show, Ned.1, 19.07-20.00u.
|
NRC Webpagina's
12 AUGUSTUS 1997
|
Bovenkant pagina |