NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

BIANCA STIGTER
De Engelse kunstenaar Douglas Gordon maakte een paar jaar geleden Hitchcocks film Psycho opnieuw tot een kunstwerk door hem zo vertraagd af te draaien dat de film 24 uur duurde. De film The Night of the Hunter, de enige regie van acteur Charles Laughton, zou net zo'n behandeling verdienen. Dan zou nog meer opvallen dat het gezicht van de onlangs overleden Robert Mitchum een driehoek is waar nog wat vlees omheen hangt, dat sommige scènes die nu van spanning eindeloos lijken te duren in werkelijkheid vrij kort zijn en dat de knalzwarte fotografie van Stanley Cortez voor veel van dat alles verantwoordelijk is.

Vertraagd vertoond wordt het belang van het verhaal minder en dat van de beelden meer, en dat heeft als bijkomend voordeel dat de film minder eng wordt. Want eng is hij, The Night of The Hunter, waarin een als priester poserende psychopaat het gemunt heeft op het geld dat de vader van twee bloedjes van kinderen ergens verstopt heeft. Maar waar? De vader heeft een bank beroofd en twee mensen vermoord en vlak voor hij wordt opgepakt laat hij de kinderen zweren dat ze het nooit zullen vertellen.

Laughton, geschoold door het spelen in Mutiny on the bounty en Jamaica Inn en door het kijken naar de films van Fritz Lang en D.W. Griffith maakt het meeste van elk shot, en van de manier waarop het ene beeld het andere opvolgt. Er zijn lyrische luchtopnames en groteske schaduwen, overdreven onthullende close-ups en maffe manieren om voor- en achtergrond uit te spelen. Als de camera de kinderen vanaf de oever begeleidt tijdens hun lange vlucht over de rivier, komen achtereenvolgens een spinneweb, een kikker en twee konijnen in beeld. In de eerste paar minuten gebruikt Laughton ook nog een originele variant op de voice-over: hij laat Mitchum in zijn auto tegen God praten, die volgens hem een moord meer of minder geen punt vindt.

Gordon herhaalt zijn Psycho truc waarschijnlijk nooit meer; zoiets kun je maar een keer doen. Een ander werk van hem is misschien wel terug te voeren op The Night of the Hunter. Mitchum laat zijn handen met elkaar vechten om de strijd tegen goed en kwaad uit te beelden. Op de vingers van zijn linkerhand staat 'hate' getatoeëerd, op zijn rechter 'love'. In het videowerk A Divided Self laat Gordon zijn geschoren rechterarm vechten met zijn harige linker.

The Night of the Hunter (Charles Laughton, 1955, VS). BBC2, 0.55-2.25u.