NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

FRITS ABRAHAMS
Als er geen kwalen bestonden, zouden ze moeten worden uitgevonden - al was het maar om de Nederlandse tv-zenders van programma's te voorzien. Alleen al op zo'n doordeweeks zomeravondje als gisteren kregen we op Nederland 1 en 2 twee uur lang dokters en hun patiënten in beeld. Het begon nog tamelijk braaf met PvdA-Kamerlid Rob Oudkerk die Volgende patiënt! presenteerde. Een keurig medisch-consumentenprogramma waarin lucratieve ballonnetjes boven de medische markt worden doorgeprikt.

Het ging nu over zogeheten 'zelfzorggeneesmiddelen' - u weet wel, dat zijn bijvoorbeeld die knoflookpillen waarmee je én je lage bloeddruk flink opkrikt, én jezelf een stevige stoot vitaliteit toedient, terwijl de fabrikant het bovendien niet uitgesloten acht dat je er ook je aambeien en je aderverkalking op termijn een halt mee toeroept.

Wat wil een mens nog meer? Bedrogen worden? Dat kan altijd. Hoogleraar Timmermans kwam uitleggen dat pillen als die van Royal Jelly ('geeft energie en levenskracht, bestrijdt up en downs') en Kwai ('herstelt vitaliteit') tot de 'folkloristische onzin' behoren. Niettemin hoorden we een drogiste zeggen ,,dat de vitamine eraan blijft zitten dankzij de vorm van de pil''. Hoe dat mogelijk was, wist ze niet - ze had de exacte werking opgevraagd bij de fabrikant, maar nog geen antwoord gekregen.

Vroeger gingen oplichters de huizen langs om familiefoto's te maken met een lege camera. Later maakten ze tegen exorbitante prijzen de tuin winterklaar voor weduwen die geen bolbegonia van een knotwilg konden onderscheiden. Tegenwoordig blijven ze lekker thuis en beginnen ze een pillenfabriekje of een bureautje voor ondeugdelijke medische 'check-ups' - dat laatste is volgens Volgende patiënt! ook al een groeimarkt.

Het was een hele stap van Rob Oudkerk naar Jack Kevorkian, maar we móesten hem van Netwerk zetten. Waarom? Dat werd niet helemaal duidelijk. We hebben immers op tv al vaker 'mr. Death', zoals deze Amerikaanse euthanasiearts wordt genoemd, aan het werk gezien.

Kevorkian maakte, zoals altijd, een gedreven indruk en hij deed weer uitspraken die ons aan het denken zouden moeten zetten. Zoals: ,,We hebben (via de religie) de mythe ontwikkeld dat het menselijk lichaam heilig is en daarom moeten we lijden.''

Aan de andere kant: als je Kevorkian ziet rommelen met zijn doodzieke patiënten in morsige motelkamers en bestelwagentjes, rijst de vraag of hij het stervensproces nog wel adequaat kan begeleiden. In één geval bleek het geen dertig seconden (zoals beloofd), maar acht minuten te hebben geduurd, nadat men de patiënte op de stoep nog per ongeluk had laten stuiteren. Bovendien zou er in drie gevallen geen sprake zijn geweest van een ongeneeslijke ziekte. De reactie van Kevorkian stelde niet écht gerust: ,,Er zijn grensgevallen, soms ga ik op mijn gevoel af.''

Voor het chiquere slagerswerk konden we bij Chirurgenwerk van de EO terecht. Het was alweer de achtste aflevering - en wat ben ik blij dat ik de vorige zeven heb gemist. In Chirurgenwerk wordt met nietsontziende toewijding in het menselijk lichaam gehakt, geboord en gesneden. Soms gebeurt dat met 'de knabbeltang', maar het zou me niets verbazen als ook het ordinaire broodmes wel eens wordt gebruikt.

We krijgen het allemaal te zien en te horen - in vaak ontoegankelijk jargon. De chirurgen geven ter plekke commentaar. We horen een opgewekte mannenstem zeggen: ,,Het botvlies wordt nu losgesneden, helemaal tot aan de bovenkant van de oogkassen. Vervolgens moet de toegang tot de onderkant van de oogkassen worden gemaakt.''

Toen ze een klein meisje een afgrijselijke jaap in het tandvlees gaven, ben ik in katzwijm uit mijn stoel gegleden, terwijl ik de naam van Kevorkian mompelde.

De volgende morgen vroeg ik mij af: wat is hiervan de zin? Chirurgenwerk biedt ideaal lesmateriaal voor chirurgen-in-opleiding. De gewone kijker krijgt er alleen maar een ziekenhuisfobie van.