NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

In: Alfa, Amsterdam; Metropole, Den Haag; Camera, Groningen; Lumiere, Rotterdam.

Ontmoetingen in een vallei vol met mensen die het niet maakten

Door BIANCA STIGTER
Het klinkt als een opdracht voor een vervolgcursus scenarioschrijven: bedenk een plot waarin een galeriehouder, een verpleegster, een regisseur, een skikampioene in spe, een secretaresse en een pizzabakker met elkaar te maken krijgen. De makkelijkste oplossing is het bedenken van nog een karakter: een moordenaar bijvoorbeeld. Dan krijg je er vanzelf een paar politiemannen bij cadeau.

2 Days in the Valley is het speelfilmdebuut van de Amerikaanse tv-regisseur John Herzfeld en hij heeft ze allemaal bedacht, de verpleegster, de pizzabakker, de moordenaar etcetera, en hij laat ze spelen door acteurs die bewezen hebben met kleine hebbelijkheden van een karakter snel een mens te kunnen maken. Sommige acteurs zijn getypecast, andere spelen against their type. Danny Aiello is net als in Do The Right Thing een pizzabakker, acteur/regisseur Paul Mazursky (onder andere Next Stop, Greenwich Village) speelt een mislukte regisseur met zelfmoordneigingen en Teri Hatcher, Lois Lane in de tv-serie over Superman, kan zonder make-up maar met andermans bloed op haar armen ook heel aantrekkelijk zijn.

Een deel van het plezier in het kijken naar deze overvolle romantische komedie komt voort uit het meedenken over de plot. In het begin lijken de scènes van de verschillende personages weinig met elkaar te maken te hebben. Af en toe legt Herzfeld met een overvloeier visueel verband: een borst in close-up wordt een bord pasta. Na de eerste toevallige ontmoeting heb je het systeem door en kun je proberen te raden wie wie waar en waarom zal ontmoeten.

Het toeval is in ieder geval geografisch afgebakend. De valley uit de titel is de San Fernando Valley bij Los Angeles, waar het naar verluidt erg warm is en veel losers wonen, mensen die het net niet gemaakt hebben in Beverly Hills of Santa Monica. De regisseur en de verpleegster ontmoeten elkaar op een oorlogskerkhof vlak boven de vallei, waar de moeder van de regisseur ligt begraven, evenals het enige liefje van de verpleegster. De verpleegster blijkt iets later weer de zuster van de galeriehouder te zijn.

Geweld veroorzaakt de meeste ontmoetingen in de film. Danny Aiello is namelijk behalve pizzaboer ook nog huurmoordenaar en James Spader is dat met veel overtuiging alleen maar. Samen vermoorden ze de ex-man van de skister, waarna Spader ook Aiello koud wil maken. Maar Aiello draagt behalve een toupet ook een kogelvrij vest. Hij overleeft en gijzelt dan de galeriehouder en diens secetaresse om veilig de vallei uit te komen. Maar eerst wil hij nog wat eten, en als rechtgeaarde Italiaan-Amerikaan kookt hij pasta terwijl hij zijn slachtoffers onder schot houdt en ook nog eens verliefd wordt.

Robert Altman had geen geweld nodig voor zijn Short Cuts, een film waar 2 Days in the Valley door zijn structuur onvermijdelijk aan doet denken. Quentin Tarantino gebruikte er een overdosis van in Pulp Fiction, waarvoor hetzelfde geldt. Maar waar Tarantino er in slaagde geweld grappig te maken, is het bij Herzfeld een zwaktebod. Pulp Fiction is zonder bloed niet voorstelbaar, tijdens het kijken naar 2 Days in the Valley vraag je je steeds af of Herzfeld met iets meer gratie niet wat anders had kunnen verzinnen dan weer een moord om zijn verhaal te vertellen. Zijn film is uiteindelijk te klef om van bloed en pistolen slapstick te maken.