NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

Door FRITS ABRAHAMS
Iedereen sprak na afloop van een 'ouderwets, schitterend Europa Cup-avondje', maar mag ik passen? Aan het einde van dat heerlijke avondje had ik bijna geen droge draad meer op mijn lichaam. Zoals Ajax tegenwoordig voetbal speelt, dat is voor een gewone supporter niet meer te verdragen. Alleen Feyenoorders ontlenen daaraan nog enig genoegen, van satanische aard.

Meeleven met een voetbalteam blijft een bizarre, zelfkastijdende gewoonte, tenzij dat team van superieure kwaliteit is, zoals het vroegere Ajax. Inmiddels is Ajax een soort veredeld Roda JC geworden: het kan vriezen en het kan dooien, maar meestal is het vriezen en dreigt de ploeg in elke bocht onderuit te gaan. De wedstrijden ontaarden in een permanente foltering voor de supporter, wiens ledematen in een ijzig traag tempo één voor één worden geamputeerd. Na afloop loop je een tijd lang verdoofd rond. Je zou blij moeten zijn, maar je bent er te uitgeput voor. Bovendien denk je: wanneer is de volgende hel? (Over drie weken dus.)

Gelukkig voltrok zich gisteren iets wat tijdens dergelijke beproevingen normaliter (Norma Liter, hoor je steeds meer mensen zeggen) nooit gebeurt. Tweemaal was er een moment van, zeg maar, totale bevrijding, de extase nabij. Eerst door de meteoor van Dani (je kon toen nog niet weten wat er daarna zou volgen) en ten slotte door het geslepen edelsteentje van Babangida. Op die momenten - met excuses aan vrouw en kinderen - wist je weer waarvoor je leefde. Niet álles was vergeefs geweest.

Wie Dani zegt, zegt Cruijff. Als voetbalcommentator heb ik Cruijff nooit erg interessant gevonden, omdat hij vooral dán in de onontwarbaarste anakoloeten spreekt. ,,Het is natuurlijk een gegeven (snuif) dat wanneer de achterste van de vier niet goed in de balcirculatie je op het middenveld juist een mannetje meer maar dan (snuif) moet je je niet laten zakken terwijl je elftal in twee delen op de helft van de tegenpartij.'' Dat is een typisch Cruijffiaanse zin. Op een-derde van de zin denk je hem nog te begrijpen, maar aan het einde zit je met je handen in het haar: wéér te dom geweest.

Alleen als hij over Dani praat, is Cruijff glashelder. ,,Het was een klein gaatje, maar hij legt hem er gewoon in. Zoals Keizer en Van Hanegem dat konden.'' En: ,,Hij weet waar hij moet staan, het is intuïtie, hij ziet meer dan een ander.'' In Dani ziet Cruijff iets van zichzelf als voetballer weerspiegeld, al vindt hij zich natuurlijk, en terecht, veel beter.

Met Dani als inzet verdiept zich de kloof tussen Van Gaal en Cruijff. Dat is een adembenemend spektakel. Cruijff vindt Van Gaal maar een opgefokte praatjesmaker, al zal hij dat nooit met zoveel woorden zeggen. Van Gaal háát op zijn beurt Cruijff, want Van Gaal is een echte mensenhater. Tot dusver ontzagen zij elkaar in het publieke voetbaldebat zoveel mogelijk, maar daaraan begint een einde te komen. ,,Wat vind je van Van Gaal?'' vroeg Kees Jansma gisteren aan Cruijff. Cruijff draaide er even omheen, maar toen kwamen de hoge woorden er toch uit: ,,Door de beslissing in de rust ben je het voetbal kwijt.'' Hij vond dat Dani al meteen na de rust had moeten worden opgesteld - niet als vervanger van Litmanen, maar als extra-aanvaller.

Van Gaal heeft zijn vriendin gevraagd de wedstrijd op video te bewaren. Vanavond komt hij thuis. Even gezellig nagenieten met moeder de vrouw, denkt hij, en hij schakelt de video in. Hij hoort Cruijff vóór de wedstrijd onnavolgbaar kakelen en hij denkt: wacht maar af, zák. Dan breekt de rust aan en Cruijff zegt dat Dani er absoluut in moet.

Van Gaal staart ontzet naar het scherm. Vierentwintig uur na een van de opwindendste triomfen uit zijn carrière komt hij tot het vernietigende besef dat hij die wedstrijd tóch verloren heeft. Dit wordt oorlog.