Het is niet voor het eerst dat geheim onderzoek wordt geanalyseerd met behulp van databanken. De Russische dissident Zhores A. Medvedev wist al eind jaren zeventig een nucleair ongeluk in de Oeral vanuit Londen te reconstrueren met behulp van de ‘Biological Abstracts' die hij in de British Library raadpleegde. (Zie: Nuclear disaster in the Urals,1979.)

Charles Piller en Keith Yamamoto gebruikten de medisch-biologische databank Medline (van de Amerikaanse National Institutes of Health) voor hun onderzoek naar de defensieve of offensieve bedoelingen van het US-Army Medical Research Institute for Infectious Diseases (US-AMRIID) in Fort Detrick. Toen nam de Medline-search, en het begeleidende onderzoek, nog vier jaar in beslag. (Zie: Gene Wars, 1988.)

Ook voor het onderzoek naar de activiteiten van het IIBR was Medline, dat via Internet kosteloos is te raadplegen, de belangrijkste bron. Het aantrekkelijke van Medline is dat deze voor artikelen tot aan 1982 ook een samenvatting verstrekt en opgeeft aan welk instituut de auteurs verbonden zijn (overigens minder volledig dan in de oorspronkelijke artikelen). Medline gaat niet verder terug dan 1965. Oudere artikelen werden via de gebruikelijke referentielijsten gevonden en aangevraagd bij het Nederlands Instituut voor Wetenschappelijke Informatiediensten (NIWI) in Amsterdam dat een nagenoeg compleet bestand aan tijdschriften op medisch en farmacologisch gebied beheert.

Voor meer chemisch-technologisch georiënteerde artikelen werd de databank UnCover gebruikt. UnCover verstrekt alleen titels verstrekt en gaat niet verder terug dan 1988. Oudere artikelen werden weer via de referentielijsten verzameld en aangevraagd bij de fax-service van de bibliotheek van de TU Delft. Bij dezelfde bibliotheek werden ook een aantal via CD-ROM beschikbaar gestelde databanken geraadpleegd, daaronder ‘Biotechnology Abstracts', ‘Chemical Engineering & Biotechnology Abstracts' (CEABA) en ‘Life Sciences Collection'.

Een nuttige bron bleek ook de databank van het Amerikaanse octrooibureau USPTO. Israelische instituten hebben meestal een speciaal bedrijf voor het aanvragen en beheren van patenten. Voor het Weizmann Instituut is dat Yeda, voor de Hebrew University in Jeruzalem: Yissum, voor de Tel Aviv University: Ramot, en voor het Israel Institute of Technology in Haifa: Technion RDF. Met deze namen als ‘assignee-name' verkrijgt men snel een overzicht van de octrooi-positie van de instituten. Het IIBR staat onder zijn volle naam opgenomen, evenals de Ben Gurion University of the Negev in Beer Sheva. Veel onderzoekers hebben een patent op eigen naam. De landcode voor Israel is IL.

De voor het zoeken in de databanken benodigde auteursnamen zijn in eerste instantie verzameld via Internet-zoekmachines als Northern Light, Excite, HotBot en AltaVista. Daarbij leverden de zoektermen ‘Ziona', ‘IIBR' en voluit ‘Israel Institute for Biological Research' steeds andere resultaten op.Achteraf bleek dat de zoekterm ‘Ziona' bij de databank Medline in een keer al ruim 220 artikelen over het IIBR oplevert. Met de zoektermen ‘Detrick' en ‘Porton Down' verkrijgt men via Medline een aardige, eerste impressie van het Amerikaanse en Britse BW-onderzoek dat een vergekijk met het onderzoek in Ness-Ziona toestaat.

Het Medline-onderzoek werd enigszins gecompliceerd door de eigenaardigheid dat immigranten bij vestiging in Israel vaak een andere naam aannemen. Zo veranderde de naam Greenwald in Granoth en Pelchowicz in Pelah. Bovendien blijkt het Hebreeuws met een zekere willekeur in het Engels te worden omgezet. De letters Y en J, V en W, V en B, C en K staan vaak voor dezelfde Hebreeuwse karakters. De databanken doorzien die luchthartigheid niet.