NIEUWS | TEGENSPRAAK | SUPPLEMENT | AGENDA | ARCHIEF | ADVERTENTIES | SERVICE

Overzicht eerdere afleveringen  STUDIEKEUZE  TOP TIEN  KEUZEGIDS  ONDERWIJS  ARBEIDSMARKT  TESTEN  STUDENTENLEVEN  VERNIEUWING  BOEKENLIJST  WERK  BUREAUS  ONMISBAAR  OUD-STUDENTEN  GRAFIEKEN  LINKS

| De pc | De magnetron | De fiets De pc Het moderne studentenleven speelt zich af op welgeteld een vierkante meter: het bureau met daarop de pc. Het is de arena van de strijd tegen de propedeutische depressie, het is klaagmuur en orakel tegelijk. Er wordt geknokt, gesmeekt om een wonder, liefdevol gefluisterd. De pc is het surrogaat voor het studentenleven van voor de tempobeurs. De vrije liefde wordt bedreven per email en via het Internet, en met de rugzak door Europa om jezelf te vinden kan virtueel, tussen twee tentamens door. Anarchisme en kont tegen de krib? Een illegale kopie van Tetris op je pc installeren! De pc is het freudiaanse middelpunt van het studentenbestaan: hij is minnaar en moeder, samengesmolten op een harddisk. Het is degene die onder het kopje `spellingcontrole' het huiswerk nakijkt en net als vroeger de ergste fouten met je doorneemt. Dan is ze er opeens mopperend in een dialoogvenster: ruim de desktop op, schoon je bestanden op, leeg de prullenbak. Soms is tot diep in de nacht een zangerig gezoem te horen door de dunne wanden van een studentenhuis. Er is geschuifel van voeten, gezucht, zo nu en dan gedempt geruzie en onrustig gekir zodra de zon opkomt. Onmiskenbaar een woelige nacht van de student en zijn deadline. De dwarse student van weleer is niet meer. Zodra het eerste biertje achter de kiezen is, zijn vrienden hem met de rekening achterlieten in de kroeg, hij zijn eerste kater door het toilet heeft gespoeld, de verwarming weer stuk blijkt en de wereld hem koud en kil toekomt, knipt hij zijn pc aan: WELKOM! De magnetron Nog niet eens zo lang geleden was koning Alcohol de alleenheerser over het studentenvolk. Zonder mokken voerde de student al zijn wetten en bevelen uit en wie de grootste lever kreeg, die won. Maar hij moet zijn macht delen met een nieuwe monarch: koning Albert Heijn. Met diens magnetronmaaltijden is er voorgoed een gat geslagen tussen twee generaties studenten. Die van voor en die van na. De tijden zijn voorbij van spaghettivierdaagsen, van aangekoekte soep uit een pakje en van frikadellen van de Aldi - de historische tien voor vijf gulden. Het is voorbij, het aanschuiven in de mensa en blind eten: ogen dicht, neus dicht en veel en hard praten opdat je de gehaktballen niet de maag in hoorde stuiteren. Er was een tijd waarin een hoog cholesterolgehalte nog getuigde van een ware studentenziel en van een portie gezonde rebellie tegen de conventies van het ouderlijk huis. Een student at wanneer hij wilde, waar hij wilde en wat hij wilde. Vitamines, ijzer of vezels? Daar kreeg je toch acuut geitenwollensokken van. Koning Albert heeft zijn onderdanen via een uitgekiend marketingplan onderworpen aan een degelijk dieet: de student eet snel, gemakkelijk en toch voedzaam, met een AH-kant-en-klaarmaaltijd. Je schuift de weekaanbieding in de `kookdoos' (ook wel: `magno' of `mammatron'), wacht luttele minuten en werkt de hele handel weg. Behalve dat studentenbuikjes afkalven en de aderen onvermoeid wijd open blijven staan, is er nog iets wezenlijks veranderd door de komst van de thuismaaltijd en de magnetron: de lange traditie van het vaatstapelen is niet meer. Nodigde de afwas vroeger nog uit de wetten der zwaartekracht eens goed te tarten - opstapelen, stutten, niet met de deuren slaan en ten slotte klemzetten tussen aanrecht en plafond - heden ten dage werpe men koning Alberts bakje bij het vuil en dat was dan dat. De geur van vers aangebrande aardappels in een besmeurde keuken, het geluid van spetterende speklappen op de rand van ontploffen, het zijn taferelen uit een ver verleden. Voor de idealisten, de harde kern, de discipelen van de Gore Zooi: leg een rauw ei in de magnetron en wacht twee minuutjes: ouderwets spektakel! De fiets Elk jaar zijn er weer eerstejaars die van thuis hun gloednieuwe Low Rider Bicycle meenemen, als ze op kamers gaan. Nog geen twee weken later zie je ze tot laat op straat lopen, met een uitgeteerd gezicht, weggedoken in hun jas, verregend en een verwilderde blik in hun ogen. Als een bezetene spieden ze elke steeg af, dan weer schieten ze de straat over, als opgejaagde dieren, turend langs de grachten en soms wanhopig op de knieen zijgend. Het zijn de nachtbrakers van de grote stad, jonge studenten, op zoek naar hun fiets. Slachtoffers van de kille maatschappij, waarin het verschil tussen mijn en dijn velen onbekend is. Op kamers gaan betekent afscheid nemen van vele dingen: van de hond en de goudvis, van moeders stamppot en ook van die glimmende stalen ros in de schuur. Wat rest is de jungle waar het recht van de sterkste geldt. De scheidslijn tussen de have's en have-not's (lees: tussen fietsers en wandelaars) wordt al in de eerste dagen van het studentenleven getrokken. Het is belangrijk meteen te beseffen dat `bezit' in het lexicon van de student een zeer rekbaar begrip is. Een handig ezelsbruggetje is: zodra je op een willekeurige fiets zit, is die bezit. De wereld van de studentenfietsen is er een van vluchtige contacten, maar ontbeert niet geheel het menselijke element. Want het in bezit krijgen van een fiets heeft ook iets heel spiritueels: je knipt of zaagt als het ware de navelstreng door tussen lantaarnpaal en fiets. Zodra je de fiets weer wegzet, geef je hem in feite terug aan de maatschappij. Je zegt: wat van mij is is van jou, neem het maar medemens! Teksten: ARANKA KLOMP Foto's: LOEK RÖELL

NRC Webpagina's 15 oktober 1998

   Bovenkant pagina