Hoogtepunt
Jan Rot (41), muzikant: ,,Vroeger was ik een echt grote fan. Ik sliep zelfs met een potloodje in mijn mond - recht tegen de lippen aan, zodat ik net zo'n mond zou krijgen als Mick Jagger. Toen ik een jaar of vijftien was, zo omstreeks 1974 of 1975, hebben we met een groep vrienden een heleboel kaartjes gekocht voor het concert in Den Haag. We zouden met een bus er naartoe gaan. Toen we in Hoogeveen stonden te wachten, reed de bus ons zo voorbij. De bus is ons gewoon vergeten. Sta je daar met een kaartje voor de Stones op zak! Je moest eens weten wat dat voor een jongen van die leeftijd betekende. In 1982 was ik bij het concert in de Kuip. Op een gegeven moment keek Mick Jagger me recht in de ogen. Net als alle anderen die in dat hoekje stonden overigens. Dat is het hoogtepunt geweest. Sindsdien ga ik niet meer naar de Stones, daar kom je toch niet meer overheen: als een liefde voor één nacht die niet beter kan.''
Stamp
Gert-Jan Theunisse (35), voormalig wielrenner: ,,Ik ben wel een fan te noemen. Vooral van het oudere werk. Toen ik een jaar of acht was, maakte ik voor het eerst kennis met de muziek van de Stones. Het was toen altijd kiezen tussen Beatles en Stones.
Maar met de Beatles had ik helemaal niets. Dat was toch een beetje gemaakt voor de verkoop. Ik heb de Stones-muziek ook wel tijdens het fietsen aangehad. Van bepaalde harde nummers krijg je gewoon een agressieve stamp in je pedaaltred. Het zweept je gewoon op. Op de avond voordat ik in de Tour de France de Alpe d'Huez won, heb ik naar wat rustige Stonesnummers geluisterd. Op de plaat Tattoo You staat een viertal kalme maar heel aparte nummers. Het helpt je relaxen. Zeker omdat het buiten het rennershotel toch altijd rumoerig is.''
