Zwart-wit

Stephensons science fiction is werkelijkheid geworden. Op het Internet krijg je, als niet betalende bezoeker van Active Worlds, een zwart-wit figuurtje: een toerist om mee rond te lopen. Na het invoeren van een bijnaam kan de wereld verkend worden. Dit proces wordt "immigration' genoemd. Je hebt geen bouwrechten, dus je kunt alleen maar rondkijken. Op je scherm verschijnt een plaatje van het plein waarop iedereen binnenkomt, het landschap lijkt op Californië. Er schuifelen zowel zwart-wit als gekleurde mensfiguren over straat. Je kunt met ze praten door te typen. Door te betalen met een creditcard word je van gast bewoner en kun je kiezen uit een aantal kleurige Avatars voor slecht 19 dollar per jaar. De meeste Avatars zien er uit als personages in reclames; transsexuelen en kleurlingen behoren niet tot het standaardpakket. Elk karakter heeft een aantal gebaren tot zijn beschikking, die je aan kunt klikken zoals bijvoorbeeld "zwaaien' of "vrolijk zijn', of "boos zijn'. Er zijn Avatars die kunnen buigen of karate beoefenen. Je kijkt met de ogen van de Avatar of kiest een camerastandpunt van waaruit je het figuurtje ziet bewegen. Aan de linkerkant van het beeldscherm staat een lijst van alle werelden die er binnen het programma te zien zijn, bijvoorbeeld de virtuele school of de buitenaardse planeet.

In Active Worlds kies ik Shanuba omdat ze geweldig kan dansen. Zij is lang en slank, draagt een sexy jurk met een gigantische split. Ik loop tegen Pascalm op, een 47-jarige programmeur uit Parijs. We raken aan de praat over verschillende 3D-software. Ik dans wat, zomaar op straat. Hij vraagt me of ik mee wil naar zijn huis. Door "join' aan te klikken, word ik naar zijn woning geteleporteerd en kom ik drie meter naast hem terecht. Teleporteren is de term waardoor je van de ene naar de andere plek wordt verplaatst. Ik bekijk het terras en wandel door zijn fleurige tuin waaruit zachte vioolmuziek opstijgt. In zijn gezellige villa, - houten vloer, haardvuur, muziekje - hangen schilderijen van Monet. Pascalm is aardig, het Engels dat boven zijn hoofd verschijnt als hij wat intikt, is onbeholpen. Hij heeft een mannelijke Avatar gekozen met brede schouders en een tuinbroek aan. Je kunt ook schriele, bebrilde jongetjes kiezen. Trots vertelt hij mij dat hij meegebouwd heeft aan de Eiffeltoren. Pas de volgende dag als ik in de echte wereld op de fiets zit, realiseer ik me dat hij de virtuele Eiffeltoren bedoelt. Parijs is namelijk net als Amsterdam gedeeltelijk in 3D nagebouwd. Pascalm vraagt me of ik de televisie aan wil doen, daarop kan ik zien hoe hij er in het echt uitziet. Als ik op het beeldscherm klik verschijnt daarop een foto van een kalende man met pretoogjes. We gaan de straat op omdat ik ook een huis wil bouwen. We moeten leeg land vinden, hij heeft al buren.

Lees verder