Een feestje voor Israeliërs en Palestijnen

De stemming was best in een van de weinige huizen waar Israeliërs en Palestijnen gisteren samen verkiezingsdag afsloten.

Door onze correspondent CAROLINE DE GRUYTER

JAFFA, 18 MEI. "Zo jongen, vanaf nu gaan jullie het weer lastig krijgen!" Zo feliciteerde een Israelische reclameman en vredesactivist gisteravond even na tienen gekscherend een topfunctionaris van het Palestijnse Gezag, toen ze net in een propvolle huiskamer in Jaffa op de televisie hadden gezien dat Ehud Barak de verkiezingen had gewonnen. "Wacht maar", sneerde de Palestijn terug, dolgelukkig met de uitslag, "je ziet wat er met Netanyahu is gebeurd omdat hij ons niet serieus nam. Als Barak niet een beetje aardig tegen ons doet, staat hem hetzelfde lot te wachten!" In een van de weinige huizen in Israel waar Arabieren en Israeliërs samen de verkiezingsdag afsloten was de stemming best - òpperbest. Er was hummus, whisky, champagne en een luchtigheid die zelfs de grootste optimisten in dit gezelschap al in geen tijden meer hadden geproefd. Een Palestijnse vrouw uit Ramallah had een feestjurk aan met lange splitten. Toen duidelijk werd dat Barak Netanyahu had verslagen, danste zij gillend in het rond met de gastheer, een Israeliër die het afgelopen jaar alles had gedaan om ontevreden Likudniks naar Baraks kamp te laten overlopen. Mobiele telefoons rinkelden onafgebroken. De Palestijnse functionaris belde PLO-leider Yasser Arafat in Gaza ("De president krijgt vanavond de schittering in zijn ogen terug, dat weet ik zeker! "), maar omdat Arafat steeds in vergadering was, kreeg hij slechts opgetogen collega's aan de lijn die hij vervolgens met Israelische aanwezigen in de huiskamer liet praten. En passant vertaalde de Palestijn voor een aanwezige buitenlander de afscheidsrede van Netanyahu uit het Hebreeuws, en stak niet onder stoelen of banken dat hij de man nog nooit zo 'waardig' en 'humaan' had gezien. Tegen twaalven kwam er een Israelische Arabier binnen, verwaaid, kringen onder zijn ogen, die tegen de functionaris zei: "Jij zit hier feest te vieren, ik heb nog nooit zo hard gewerkt als vandaag." Hij had, in de gemengde stad Jaffa, de hele dag bij huizen aangebeld om Israelische Arabieren over te halen om vooral te gaan stemmen. Hij kreeg een glas wijn, en toen iedereen hem had omhelsd ging hij in een hoekje zitten om met de Palestijnse dame en een Israelische journalist door te nemen welke coalitie Barak zal gaan samenstellen. "Met Shas? Dat zijn enge religieuzen", vond de vrouw, die net als de andere aanwezigen geshockeerd was door de winst van Shas. "Maar het goede van Shas is dat ze soepel zijn in het vredesproces."

Deze verkiezingen gingen minder over het vredesproces dan voorgaande verkiezingen. Maar hier was iedereen het erover eens dat met Barak althans de hoop op een betere, vreedzame toekomst weer terug is. Mensen die soms zelfs emigratie naar Amerika hadden overwogen als Netanyahu weer zou winnen, dansten, lachten en maakten eindelijk weer eens grapjes die niet zuur waren. "Barak is een harde generaal", zei de Palestijn. "Net als andere Israelische politici zal hij ons de duimschroeven stevig aandraaien. Maar zijn belangrijkste adjudanten, Yossi Beilin en Shlomo Ben-Ami, kennen Arafat goed en behandelen ons Palestijnen met respect. Dat respect hebben we onder Netanyahu gemist."

Tijd voor verdere reflectie was er niet. Een Israelische dame stak haar arm door de zijne en bood hem een lift aan naar het Rabinplein, waar premier Yitzhak Rabin in 1995 was vermoord. De tv ging uit, de deuren op slot. Het hele gezelschap propte zich in een paar auto's om zich toeterend te voegen bij tienduizenden andere Barak-aanhangers die daar tot diep in de nacht, even uitzinnig als zij, de terugkeer van de hoop kwamen vieren.

NRC Webpagina's
18 MEI 199